Soms heb ik ontzettend het gevoel dat ik m’n leven op de rit heb. Dan hangt de was te drogen, heb ik m’n koelkast gevuld en kom ik net terug van een productieve stagedag. Het voelt dan echt alsof ik goed bezig ben. Maar dan denk ik aan het feit dat ik al een tijdje niet heb gesport, ik laatst heb ontbeten met frituur en dat ik afgelopen weekend (ontzettend brak) niks heb uitgevoerd.
Het contrast is soms gewoon zo groot. Het shirtje dat ik gister aan had voor de klas, droeg ik donderdag nog in de kroeg. Ondertussen wel gewassen, natuurlijk. Maar dat shirtje maakt een hoop dingen mee. Wanneer ik volwassen probeer te zijn. En wanneer ik dat dus totaal niet ben. Kun je dat zo’n shirt eigenlijk wel aandoen?
Ik heb al twee pinpassen en mailcontact met de verzekering, maar ik bel mama als ik ben gevallen
Hoort dit gevoel bij volwassen worden? Dat ertussenin zitten? Op donderdagavond bereid ik me voor op flink de bloemetjes buiten zetten (weer een spreekwoord!) en de zondag erna verdiep ik me in de belangrijke dingen die me op m’n werk en stage te wachten staan. Zondagavond is de tijd voor meal-preppen voor de gezonde burgerdagen en het uitprinten en opbergen van belangrijke papieren. De map waarin ik die papieren stop is dan wel weer roze, ik draag glitternagellak en heb totaal geen moeite met hartjespanty’s. (Ik hoop dat m’n voorliefde voor roze en glitters niet verdwijnt wanneer ik ouder word).
Ja, ik geloof echt dat ik ertussenin zit. Ik heb al twee pinpassen en doe aan mailcontact met de verzekering. Aan de andere kant: ik bel m’n moeder als ik ben gevallen. Net zoals ik mezelf een half jaar prima redde in het buitenland, maar wel m’n vader contactte wanneer ik iets duurs wilde kopen. Dan ben je toch niet helemaal onafhankelijk. Lekker tegenstrijdig allemaal.
Ik ben benieuwd wanneer dat gevoel er écht is. Dat je je volwassen voelt. Ik zou niet weten hoe dat zal zijn. Ik had zelf het idee dat ik aardig op weg was, maar als ik zie hoe ik er nu bij lig… Denk aan een jurkje met hartjes en zilveren glitters, hand in een zak hamka’s en ik moet ontzettend nodig plassen (maar ben te lui om op te staan). Maar dat is oké. Toch?
