De politiek laat Groningen links liggen, vastbesloten als ze zijn om de laatste druppel gas uit de bodem te persen, bestuurlijk Nederland doet er van alles aan om de ophef te sussen en te blussen en de landelijke media vinden dat ze de aardbevingsproblematiek met twee nieuwsberichten wel voldoende hebben gecoverd. Dat is de toch wel tamelijk accurate analyse van cabaretier Freek de Jonge, na slechts drie dagen Groningen.
Algehele desinteresse terwijl, De Jonge hoeft op 18 januari op de Hanzehogeschool niet eens overgaan tot theatrale overdrijving, er voor de bewoners niets minder dan een ramp plaatsvindt in de door de gaswinning getroffen gebieden.
Politiek en bestuurlijk Nederland wil maar één ding met Groningen: alles uit de grond halen wat erin zit
‘Eén van de schokkendste dingen vond ik de man die me vertelde dat hij zich een gevangene voelde, opgesloten in een onveilige gevangenis. In Nederland, dat steenrijk is geworden door het gas dat ze hier uit de grond hebben gehaald. Mensen hebben een gevoel van basisveiligheid verloren. Dat heeft hun vertrouwen aangetast. Een algeheel gevoel van we doen er niet toe. Een ramp, en niemand doet wat.’ De Jonge en zijn kompaan Jan Rotmans, de Rotterdamse hoogleraar Transitiekunde en medeoprichter van Urgenda, komen aan het eind van De Jonges toer door Groningen met een X-puntenplan om de aandacht op de problematiek te vestigen.
De cabaretier had vannacht slecht geslapen. Niet vanwege de rommelende aarde, het waren de naweeën van z’n bezoek aan het Centrum voor Veilig Wonen en de Nationaal Coördinator Aardbevingen. ‘Verschrikkelijk. Aardige mensen, die ook het beste met de wereld voorhebben, maar onder de oppervlakte siddert het huiveringwekkend. Niemand zegt het, maar je voelt in die instituten voortdurend dat ze maar door één ding worden voortgestuwd: alles uit de grond halen wat er uit de grond te halen is. Het is een harde werkelijkheid, de bewoners worden geofferd. Het is een ramp.’
