Ik ben erbij, gelukkig. Tijdens de zesde editie van Let’s Gro, ook wel de gelukseditie genoemd, mogen we stilstaan bij de verschillende percepties van geluk. We leggen onze iPhones en Samsungs een avondje weg en de wasknijpers aan onze broekzakken herinneren ons eraan dat we ze níet mogen pakken. Een leuk initiatief.
Jimmy’s heeft het hoofdpodium in de tent op de Grote Markt gevuld, een programma voor en door jongeren. Tijdens ‘Spoken Word’ vertellen jongeren hun persoonlijke verhaal. Het valt me op dat ze veel woorden besteden aan de ongelukkige periodes die vooraf gingen aan de zoektocht naar geluk. Het zet me aan het denken. Ongeluk heeft woorden nodig, geluk niet?
Bij het onderdeel ‘over de streep’ denken we samen na over veilige en onveilige thuissituaties
In plaats van applaus klinkt er tijdens een verhaal van een buitenlandse student vingergeknip. Fijne dingen, vind ik dat, mensen die hun eigen cultuur even meebrengen.
Bezoekers ploffen neer op de kussens op de tribune van het VVV-gebouw. (Ik heb eerst drie keer moeten kijken voordat ik de tribune herkende onder het tentzeil). De huiskamersfeer zorgt ervoor dat je comfortabel kunt luisteren en kijken met een drankje in de hand. Maar je mag ook meepraten en meedoen.
Bij het onderdeel ‘over de streep’ denken we samen na over veilige en onveilige thuissituaties. Mooi om te zien is hoe de goede sfeer eraan bijdraagt dat mensen hun mening durven te geven.
Vanaf nu verdienen m’n studie-boeken weer flink wat quality time
Bij ‘VRelax’ ploffen mensen neer op de babbelbank, of ze brainstormen over de toekomst van zichzelf en die van de stad.
Voor mij is het deze vrijdag vooral genieten. Echt veel tijd heb ik niet, de tentamens roepen. De andere dagen van het festival kan ik ook niet meepakken. Volgend jaar weer een kans. Vanaf nu verdienen m’n studieboeken weer flink wat quality time. Nu de telefoon nog wegleggen… Misschien toch die wasknijper nog maar even aan m’n broekzak laten zitten de komende week, in de hoop op goed geluk.
