Ik ben nog eventjes langsgefietst om te kijken of het echt waar is. Sommige nare dromen herinner ik me zo levendig dat ik ze verwar met de werkelijkheid.
Het is dus echt waar. Een huis en een café aan de Meeuwerderweg, het aanpalende café op de hoek en de twee belendende percelen in het staartje van de Veemarktstraat, ze zijn alle vijf gesloopt. Vijf panden als offer voor het aardbevingsbestendig maken van het Prins Claus Conservatorium. De rekening voor de koop en de sloop van de panden stuurt de Hanzehogeschool vast en zeker door naar de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM), de veroorzaker van de Groningse aardbevingen. Dat was in juni namelijk het grote nieuws waarmee de hogeschool alle kranten haalde: de Hanze verhaalt de komende jaren tussen de zestig en 120 miljoen euro aan bouw- en verbouwkosten op de NAM.
In juni was het voor mij nog een volkomen raadsel hoe de panden aan de Veemarktstraat zouden kunnen bijdragen aan het weren van aardschokken. Nu is dat glashelder: niet. Ze zijn er gewoon niet meer, weg, van de aardbodem verdwenen, zoals wel meer panden in deze buurt de afgelopen jaren bezweken onder de slopershamer.
Oké, schoonheden waren het misschien niet allemaal, maar de panden ademden geschiedenis. Voor m’n gemoedsrust ga ik er maar van uit dat de ingrepen noodzakelijk zijn, en dat het Prins Claus na de verbouwing een sieraad voor de Oosterpoortbuurt zal zijn. Maar toch, vijf karakteristieke panden afgebroken, het valt niet af te lezen op de schaal van Richter, maar schokkend is het.
Hanze sloopt (in) Oosterpoort
