Aan de late kant, 14:27 uur. Ik probeer de tentamenhal binnen te lopen. Ik verwacht gefocuste gezichten van m’n studiegenoten en strenge blikken van begeleiders. Maar op het moment dat ik de hoek om ga, komen twee begeleiders me tegemoet, gevolgd door een grote groep studenten.
‘Technische Bedrijfskunde?’, vraagt één van de begeleiders.
Ik wil gewoon m’n tentamen maken en dan m’n vrijheid vieren, is dat nou zo veel gevraagd?
Na mijn ja, mag ik aansluiten. Braaf volg ik het gezelschap door de Van Olsttoren. Het tentamen is verplaatst, van B010 naar E230. E230, waar ís dat? Tentamenstress is al niet fijn, maar tentamenstress in een labyrint is net even erger. Verwonderd lopen we door de gangen, strompelend over de dunne lijn tussen hoop en wanhoop.
De grote kutvoormekaar-show is bezig, recht voor m’n neus, hier op de Hanze. Ik wil gewoon m’n tentamen maken en dan m’n vrijheid vieren. Is dat nou zo veel gevraagd? Na een eeuwigheid die toch slechts een klein vijf minuten duurde, staan we voor E230. Er is een college bezig, loopt een beetje uit, kan gebeuren, maar waarom nu? Overleg: zouden jullie, want wij willen, vooruit dan maar, dankjewel. Collegevolk eruit, tentamenvolk erin. Mensen kijken elkaar lachend aan om wat er net is gebeurd.
Zelfs een kind van drie kan dit tentamen halen, ik ram door de meerkeuzevragen heen, een eitje
De Hanze heeft het wel vaker niet lekker voor elkaar. Fouten in de tentamens, opeens verzette deadlines of colleges van tien minuten. Maar zo erg als vandaag, zag ik het niet eerder. We zitten in een leslokaal waarin de temperatuur een kleine 35 graden is, er zijn net níet genoeg tentamens en sommige lui zitten naast elkaar aan tafeltjes.
Zelfs een kind van drie kan dit tentamen halen, afkijken is geen kunst. Snel ram ik door de meerkeuzevragen heen. Een eitje. Bijna schandalig dat ik met veertig meerkeuzevragen drie hele dikke studiepunten ga verdienen. Na twintig minuten ben ik klaar en heb ik alle antwoorden ingevuld op het formulier waarop een groot logo prijkt: RUG, Rijksuniversiteit Groningen. Even paniek, zit ik wel goed? Ja, toch…
Ik wil naar huis, m’n jokertje dit hele lange weekend inzetten. Ik steek mijn hand op om aan te geven dat ik klaar ben, maar de examinator heeft geen klok. De stoom komt bijna uit mijn oren. Hoe kan er zoveel fout gaan bij één tentamen? Ik betaal voor een goede opleiding en een papiertje over drie jaar. Niet voor een rondleiding door een doolhof, een fluttoets in een sauna en een horlogeloze surveillant. Step up your game, Hanze.
