Ik wil aan u voorstellen, mijn nieuwe beste vriend, de Samsung Galaxy S9. Dagenlang heb ik met bloed, zweet en tranen verschillende aanbieders met elkaar vergeleken, op zoek, naar mijn nieuwe maatje. De foon waarmee ik op kan staan en naar bed kan gaan. Dagenlang waren het nachtkastje en het stopcontact naast mijn bed angstvallig stil. Geen gebrom of getjilp van de groene WhatsApp-vogel. Geen YouTube-reclames die mij een nieuw scheermesje willen aansmeren, geen rode getalletjes boven het Facebooklogo.
M’n oude jeugdvriend, de Samsung S3 Mini, kreeg ik ook niet meer aan de praat
Ik had geen idee meer hoe laat de bus en de trein gingen. Want onze deelvriend, meneer 9292, was niet bereikbaar. De stilte werd veroorzaakt door mijn voormalige beste vriend, de Samsung Galaxy S5, die wilde me niet meer zien. Hoe hard ik ook drukte aan zijn zij, zijn rechthoekige ogen gingen niet knipperen. Ik wilde wel met hem naar de smartphonedokter, maar toch leek het me beter als onze wegen zouden scheiden. Even probeerde ik mijn oude jeugdvriend van de middelbare school, de Samsung S3 Mini, aan de praat te krijgen. Maar die had een te grote simkaartgleuf en bovendien liet hij mijn vragen en verzoeken onbeantwoord.
De foon en ik, we hebben koosnaampjes voor elkaar, hij S9 en ik HJ. Buitenstaanders moeten ons natuurlijk wel aanspreken bij onze volledige naam. Nee, ik ben serieus. Want kun jij nog terugschakelen? Naar pakweg tien of vijftien jaar geleden? Toen er nog geen smartphones bestonden? Hoe zag het leven er toen eigenlijk uit?
Wie weet komt er ooit nog eens een internationale No Smartphone Day
Soms baal ik ervan dat ik misschien wel de meeste tijd doorbreng met een apparaat waarmee ik bizar veel dingen kan doen. Maar doe ik er wel het goede mee? Of laat ik me erdoor misbruiken? Steeds vaker denk ik aan het misbruiken. Gelukkig realiseer ik me dat. Maar doen andere mensen dat ook? Het is hoog tijd dat we ons hiervan bewust zijn en onze geliefde foon eens voor een langere tijd weg durven te leggen. Leerlingen op de basisschool weten niet beter dan dat de smartphone bestaat. Het onderwijs vernieuwen met digitale snufjes is zeker handig. Maar laten we de bewustwording van onze eigen mediaconsumptie absoluut niet vergeten. Want anders krijgen we dadelijk dit: ‘Joehoe S9, waar lig je nou weer? Kom gauw mee, we gaan lunchen!’ Oeps…
Laten we de slogan van Dolle Mina uit de mottenballen halen. Baas in eigen buik, maar dan anders: baas over eigen smartphone. Wie weet komt er ooit nog een internationale No Smartphone Day. Goh, wat een rust zal dat geven? Of juist stress?
