Nog even zweten.

Mijn tekenlerares van vroeger gaf vooral veel aandacht aan de kindjes die het meeste talent leken te hebben. Het maakte niet uit hoeveel moeite ze in hun werk staken, standaard kregen ze een 10. Ergens vond ik dat altijd wel heel begrijpelijk, ze maakten geweldige tekeningen, dus waarom zou ze ze niet belonen? Wel was het een stuk minder motiverend voor kindjes zoals ik. De kindjes die tekenen ontzettend leuk vonden, maar er absoluut geen talent voor hadden.
Voor mij was het al een wonder als het hartje dat ik tekende, als hartje werd herkend en niet als een lukrake krabbel. Ik wilde niets liever dan zo leren te tekenen als in manga en anime (zoals elke goede weeb). Maar ik bakte ik er echt helemaal niks van, ik had zelfs geen idee waar ik ooit moest beginnen. Toch vond ik het maken van mislukte figuren die meer leken op monsters dan op mensen één van de leukste dingen. Ik oefende veel en stak veel werk en tijd in mijn tekeningen.

Ik ben misschien nog steeds geen held, maar het harde werken heeft me wel beter gemaakt

Mijn cijfers bleven even bedenkelijk als het resultaat van m’n inspanningen, maar ik was wel heel blij met m’n werk. En is dat niet het hele punt van kunst?
Laatst vroeg ik me af hoe rustgevend het wel niet zou zijn wanneer ik al mijn elektrische apparaten even aan de kant zou gooien en ergens een penseel vandaan zou halen.
Dus dat deed ik dat gewoon. Mijn canvas was een denim jacket. Ik schilderde er dat goede oude hartje van vroeger op, dat tegenwoordig zowaar wél op een hartje lijkt. Want hoe je het ook wendt of keert, oefening baart kunst. Ik ben misschien nog steeds geen held, maar het harde werken heeft me wel beter gemaakt.
Doorzetten, blijven leren. Het is tentamentijd, de meeste mensen zitten te zweten boven hun boeken. Eindeloos naar een scherm turen is iets voor straks, wanneer je inspiratieloos thuis zit met een berg vrije tijd. Helemaal fout is het om tijdens het leren je telefoon erbij te pakken om te kijken wie er van je vrienden al in het buitenland op vakantie is. Zeg doei tegen het internet en alle prikkels. Die SOG-sessie met dat ene random Youtube-filmpje wacht wel. En als je echt rustig wilt worden, pak een penseel of een kleurpotlood.