Daar zit je dan met je goede gedrag, omringd door mensen in de meest zomerse outfits ooit. Het is bijna gek om te bedenken dat dit Nederland is. Korte broeken, rokjes, shirts zonder mouwen.. jassen zijn nergens te bekennen. Door de warmte voelt het eigenlijk overal benauwd om je heen. Alsof je in een tropisch land zit, alleen is die plek gewoon hier in Groningen.
Het meest bijzondere zijn toch wel de zonnestralen. Het ultieme bewijs van mooi weer, dat zo zacht op je gezicht kan vallen.
Door het raam.
In een zaal vol met gigantische stapels boeken.
Met honderden computers.
En heel veel lege bakjes koffie.
De bieb.
Terwijl je eigenlijk relaxed in het Noorderplantsoen wilt zitten, zit je in de bieb.
Afdwalen naar je vakantie is zo gek nog niet tijdens het leren, maar dit keer kan ik mezelf nog minder inhouden dan normaal. De tentamenweken lijken misschien nog ver weg, in ieder geval voor mij, maar met het einde van het schooljaar in zicht heb ik altijd het gevoel dat ik mezelf nog net even wat extra moet bewijzen.
Het klinkt misschien slecht om te willen ontsnappen aan je dagelijkse leven, maar hebben we dat niet allemaal soms even nodig?
Mijn hersenen lijken het hier alleen niet helemaal mee eens te zijn, want starend naar het mooi weer buiten denk ik aan vakantie. Aan zon, zee en strand. Alle cliché dingen op een rijtje. Aan een andere wereld, een wereld waarin al mijn studie zorgen, POEF, verdwenen zijn. Niet omdat ze nooit bestaan hebben maar omdat ik alles opgelost heb en alles even klaar is. Het klinkt misschien slecht om te willen ontsnappen aan je dagelijkse leven, maar hebben we dat niet allemaal soms even nodig? Niet omdat we ons leven haten, maar omdat ergens anders zijn en nieuwe dingen ontdekken met de zon op je gezicht en een cocktail in je hand soms gewoon heel fijn kan zijn.
Ineens word ik wakker geschud. Mijn zonnestralen zijn verdwenen en een harde hagel knettert tegen het raam aan.
Uh, wat?
Ineens komt het met grote korrels naar beneden vallen. De vraag of dit eigenlijk wel kan met deze warmte kun je niet eens meer stellen. Het gebeurt gewoon. Een zonnig Nederland was misschien wel iets te veel een droom, tijd om weer wakker te worden. Tijd om weer eens van mijn mooie eiland af te gaan en niet meer in het water maar in mijn boeken te duiken.
