Vroeger was roddelen iets wat je een beetje stiekem deed en als er werd geroddeld ging het meestal over oppervlakkigheden. Tegenwoordig is het zo’n beetje andersom. De roddels van nu zijn zwaar overdreven, ze zijn grenzeloos, ongelimiteerd, ongecensureerd en ongeloofwaardig.
Op mijn middelbare school gingen de roddels nog over wie met wie gezoend had, in het hoger onderwijs waarin ik me nu beweeg hanteert men heuse bangalijsten. Ik dacht dat de roddels die ik gisteren hoorde over synthetisch gekweekte bekende Nederlanders, vandaag wel groot nieuws zouden zijn. Maar nee, niemand heeft het erover, het lijkt ons allemaal helemaal niets meer te doen.
Stel je voor dat roddels nog net zo veel invloed zou hebben als in 1960
Als de buurvrouw in de jaren zestig een scheiding aanvroeg, bracht dat veel meer beroering teweeg dan dat de mama en papa van Xander nu in een woeste vechtscheiding zijn verwikkeld. Niet alleen omdat scheiden inmiddels een standaardhorde is in de steeplechase van het leven, maar ook omdat Xanders klasgenootjes tegelijkertijd van alles te zien en te horen krijgen over de zwartepietendiscussie, de aanslagen van Islamitische Staat en de aandelenkoers van Apple die na de macbook-helemaal-niet-zo-pro hun waardelijn drastisch zagen dalen.
Misschien ligt het aan de jongeren zelf. Omdat ze zoveel informatie binnenkrijgen hebben ze de vaardigheid ontwikkeld om die informatie extreem goed te filteren. Gelukkig maar. Stel je voor dat alles nog net zo veel invloed zou hebben als in 1960. Niemand die de slaap nog zou vatten. Roddel dus rustig verder. Vroeger zou men je wakker kunnen maken voor een goed verhaal, nu ronk je lekker door in je warme bedje. Dat is sowieso het beste dat je kunt doen als Shownieuws op tv is.
