Ik, Habon Abdulahi, ga niet opgeven. Ben je gek? Dat woord ken ik niet. Nou ja… op 5 juni kende ik het niet. Toen schreef ik me in voor de pre-master Nederlands Recht aan de Open Universiteit. Misschien ben je nu in de war, net zoals mijn vrienden en familie dat waren.
‘Hoezo Open Universiteit? Je volgt toch een pre-master aan de Rijksuniversiteit Groningen?’
De RUG vraagt 500 euro per vak, dat dank je de koekoek… maar die mastertitel wil ik natuurlijk wél
Klopt. Tot het einde van dit collegejaar, ben ik RUG-student. Maar helaas, het zal me niet lukken om al mijn vakken voor de zomer te halen. Dankjewel, Europees Recht. Na de zomer mág ik niet verder. Of, ja, dat mag ik wel. Ik heb namelijk de optie om de openstaande vakken afzonderlijk te kopen, maar dan ben ik cursist, en een cursist betaalt ongeveer vijfhonderd euro per vak. Dat dank je de koekoek.
Dan maar niet. Maar goed, die mastertitel wil ik natuurlijk nog wel. Toen kwam ik uit bij de Open Universiteit, de OU. Een vriendin, die ik ken van mijn tijd op de Hanzehogeschool, is nu bezig met de afronding van haar master bij de OU. OU? Ik ging eens kijken, wat zijn de mogelijkheden?
Verschil nummer 1: ik betaal bij de OU ongeveer duizend euro voor de hele pre-master, terwijl ik slechts dertig punten hoef te halen (bij de RUG zestig!). Dit komt doordat ik allerlei vakken niet hoef te volgen, omdat ik niet de behoefte heb om ooit advocaat of rechter te worden. Ander groot verschil: de OU-studie doe je thuis, wanneer je maar wilt. Dit betekent dat ik naast mijn studie kan werken, of ‘naar college kan gaan’ tíjdens het bakken van een bananenbrood. Eerlijk gezegd, heb ik daar wel zin in. In bananenbrood én in werken. Minder zin heb ik in solliciteren, maar goed, ik kan niet alles hebben. Dat is een probleem voor later. Eerst maar eens het laatste RUG-tentamen halen.
Foto: Alastair Rae
