Ik weet niet of het een nieuw fenomeen is, maar het is wel verschrikkelijk kut. Snapchatten of instasnappen (of iets dergelijks) dat je je maar niet aan je scriptie of onderzoek kunt zetten in de UB. Op dit moment zit ik naast iemand die om negen uur in de ochtend al haar tweede bak koffie op de foto snapt met als onderschrift: alweer in de ub #help #strijden #deadlines. Ja, dit is echt waar. Ik heb het zelf gezien en als beloning ook een venijnige blik gekregen die iets moest zeggen als: wat kijk jij nou? Om vervolgens verder te whatsappen op haar laptop.
Bij dezen, ik hoop dat je het leest.
Ik denk dat het jezelf continu op de plaat gooien iets te maken heeft met een laag zelfbeeld
Normaal gesproken is het natuurlijk geen probleem dat je lekker zelf doet waar je zin in hebt, alleen het probleem is dat die lieve mensen verschillende poses aannemen voordat ze het besluit nemen, hetgeen nogal afleidt. Tenminste, gevoelsmatig lijkt er een epilepsieaanval naast je plaats te vinden, dus enige afleiding is wel te verklaren.
Sowieso krijg ik het gevoel dat het continu op de plaat gooien van jezelf iets te maken heeft met een chronisch laag zelfbeeld, maar dit kan ik natuurlijk ook in de Viva, Quest of Psychologie Magazine hebben gelezen. En stiekem ben ik ook wel benieuwd of en hoe lang je zoiets zult volhouden. Stel dat Anouk die hier in de bloei van haar leven naast me zit, over tien jaar nou toch last is gaan krijgen van die liters koffie en sloffen Camel Click en dat dat frivole gezichtje en dito lichaam ineens begint te verslonzen?
Afijn, misschien ben ik gewoon ontzettend aan het haten op haar omdat zij wel koffie lust en ik niet
Flikkert ze dan nog steeds om de vier uur een foto op haar iDinges met de boodschap dat ze alweer bij Jonas is, want hij is zo vroeg wakker? #borstvoeding #strijden #ikdeedhetmeterwinzonderbescherming?
Afijn, misschien ben ik ook wel een beetje aan het overdrijven. Misschien is ze simpelweg haar ritalin vergeten en ben ik gewoon ontzettend aan het haten op haar omdat zij wel koffie lust en ik niet. Of misschien kan ik me er gewoon niet toe zetten om met m’n eigen werk te beginnen. Ik vrees dat dat het is.
Dus bij dezen: sorry.
Mag ik je op snapchat?
