Aan het begin van elk blok heb ik het zelfde voornemen: ik begin in week 1 al met samenvatten. Na twee dagen lukt het al niet meer. De te enthousiaste planning doet me de das om. Ik blijf proberen, maar in week drie loop ik al zover achter dat ik het opgeef. Twee weken voor het tentamen gebruik ik een samenvatting van studeersnel of koop ik er één bij de winkel van de Juridische Faculteitsvereniging.
Dit blok kan m’n toekomst maken of breken, in april weet ik het
Maar nu, blok 3, 2018, pak ik het anders aan. Ja, nog steeds begin ik al in week 1 al met het maken van samenvattingen. Maar dit keer maak ik een planning op onderwerp. Het voordeel van recidivist zijn, is dat ik op voorhand weet welke onderwerpen belangrijk zijn. Ik hoef dus niet alles samen te vatten. De eerste drie hoofdstukken die ik voor Strafrecht 3 moet lezen, zijn inleidend. Die kan ik dus gewoon overslaan en dat scheelt me de helft. Die andere tachtig pagina’s zijn evengoed nog een hele klus. Maar goed.
Verder trek ik vanaf nu aan het eind van de week twee uur uit voor het doornemen van m’n aantekeningen. Zo hoef ik voor de tentamens minder uit m’n hoofd te leren. Althans, dat is m’n theorie. In april kom ik erachter of het gewerkt heeft. Dit blok kan mijn toekomst maken of breken. Als ik alles haal, hoef ik in blok 4 nog maar één vak te halen om te worden toegelaten tot de master.
Als ik het niet haal deze zomer, gooi ik de handdoek in de ring en laat ik de universiteit achter me. Maar daar ga ik niet vanuit. Ik heb dit jaar tot nu alles gehaald in de eerste kans. Dus dit gaat mij ook lukken. Ik kan het. Ik kan het! IK KAN HET!!
