Je bent vanochtend wakker geworden, bij het weggaan van huis groette je waarschijnlijk je buurvrouw, je zei hoi tegen de docent en tegen degene met wie je altijd samenwerkt. Een handvol mensen slechts. De 7,6 miljard mensen die op de wereld rondlopen, willen allemaal graag begroet worden. Gezien worden, ertoe doen, geliefd worden.
In 2018 leerde ik dat ieder mens liefde wil, genegenheid. Dat ieder mens zich wil kunnen identificeren, en dat ieder mens een doel wil in zijn of haar leven. Langs die drie pijlers kan ik m’n geluk meten, ontdekte ik. In 2108 zocht ik naar geluk: wat is geluk, hoe wordt het tastbaar, wat voor gevoel is het?
Verliefdheid, angst, geluk, voor mij lijken het begrippen zonder inhoud
Ik denk dat ik nooit heb geleerd om gevoelens echt te begrijpen. Ik ben gepest, ik kan het wellicht om andere redenen niet ervaren, wie zal het zeggen. Verliefdheid, angst, gelukkig zijn. Het zijn emoties die ik dit jaar veelvuldig langs zag komen, maar nooit wist ik hoe ik er handen en voeten aan kon geven. Ze lijken inhoudsloos. Misschien kon ik als kind al niet goed met gevoelens als angst, geluk en liefde overweg en leerde ik niet hoe ik ermee moest omgaan. Hoe dan ook, ergens ben ik beschadigd. Voor het grootste deel van het jaar zocht ik naar wegen om mezelf te herstellen.
Nu, maanden verder, begrijp ik dat die gevoelens er ongetwijfeld wel zitten. Dat je als kind inderdaad absoluut niet als onbeschreven blad ter wereld komt. Dat angst en andere prikkels ingevingen zijn die er van nature ingebakken zitten. En dat ze bij mij minder voelbaar zijn, dat ik meer op zoek ben naar de ruwe emotie.
Ik heb een doel, ik heb liefde om me heen, ik kan me identificeren en ik ga stug door
Nu kan ik het nog niet vinden, dat zit in mijn hoofd. Men noemt zoiets een depressie. Ik noem het een stukje te weinig identificatie met het zelf. Als ik morgen wakker word, begroet ik mijn huisgenoot vriendelijk. Bedenk ik wat ik die dag wil doen. Lach ik om iets op tv, ben ik kritisch op de mensen om me heen. Ik heb een doel, ik heb liefde om me heen en ik kan me identificeren. Ik ben Dennis, die jongen die in 2018 in ieder geval nog niet weet wie hij is en die in 2019 stug door zal gaan met zijn zoektocht naar wat de mens mens maakt. En mij mij.
