Bordspellentest: populairste bordspellen van de winter

Voor de deur staat een sobere kerstvakantie. Geen familiereünies, geen oud-en-nieuw-bacchanalen en natuurlijk ook geen witte kerst– niks van dat alles. Aron biedt licht in de duisternis: hij test de populairste bordspellen van de winter.

Een stevige lockdown… al vóór de feestdagen een stevige kater. Opgesloten met kerst, achter slot en grendel. Gelukkig is er een uitstekende remedie tegen verveling! De keurmeesters van HanzeMag testten deze week vier van de populairste bordspellen van de winter. Vandaag is het tijd voor Exploding Kittens en De Zoektocht naar El Dorado.

Als de handleiding in een vuistje past, ben ik tevreden

Met drie warme makkers (Daan, Timon en Kees) onderwerp ik de bordspellen aan een uitgebreide test. Hierbij letten we op drie criteria: instapniveau, drankspelwaardigheid en de algehele funfactor.
Bij het instapniveau kijken we hoe makkelijk het spel te spelen en te begrijpen is.
De drankspelwaardigheid wordt gebruikt om te meten hoe makkelijk het spel zich om laat vormen tot een drankspel.
De belangrijkste categorie is de funfactor. Hoeveel plezier beleef je aan het spel?

Exploding Kittens
Daan heeft het lumineuze idee om te beginnen met Exploding Kittens.
‘Op de doos staat dat het in slechts vijftien minuten te leren valt. Een mooie binnenkomer. Daarna gaan we wel bezig met die paperassen van El Dorado.’
Zo gezegd, zo gedaan. We scheuren de verpakking open en buigen ons over de handleiding die tot Kees’ tevredenheid zeer compact is.
‘Als het in een vuistje past, ben ik tevreden.’ Waarvan akte.

Exploding Kittens is een soortement kaartspelversie van Russische Roulette. In het midden van de tafel ligt een deck met kaarten waarin evenveel Exploding Kittens zitten als het aantal spelers dat meedoet. De spelers beginnen met een aantal kaarten in de hand waarmee men het deck kan beïnvloeden. Sommige kaarten geven je het recht om kaarten van andere spelers te jatten, met andere kaarten hoef je aan het eind van de beurt geen kaart van het deck te pakken. Behalve in dat laatste geval eindigt een beurt altijd met het trekken van een kaart van de stapel. In de meeste gevallen loopt dat met een sisser af, hij pakt gewoon een extra kaart. Maar als je de exploding kitten pakt ontploft die, en dan ben je uitgeschakeld.

Elke ronde neemt de hype voor de exploderende kittens alleen maar toe

In slechts één ronde spelen komen we erachter dat dit spel zicht zeer goed leent voor een alcoholische transformatie. Er zit wel enige strategie in Exploding Kittens, maar niet te veel. Hierdoor lijkt het wegdrinken van je hersenscellen geen invloed te hebben op het begrip van het spel.

We besluiten adtjes uit te delen wanneer iemand een kaart van je jat, je een exploding kitten trekt, of wanneer je een ontmantelkaart inzet. De regels werken elkaar in de hand en binnen de kortste keren jagen we er liters bier doorheen. Elke ronde worden er slokken uitgedeeld en neemt de hype voor de exploderende kittens alleen maar toe.

Twee uur lang spelen we het spel. Halverwege de avond besluit ik geen aantekeningen meer te maken met pen en papier. Ik stuur gewoon voicememo’s naar mezelf. Het is een kakofonie van dronkemansgewauwel, termen die we gedurende het spel hebben uitgevonden (‘halfje plus twee’) en onsamenhangend geschreeuw. Het enige wat te volgens is, zijn de in dubbele tong uitgesproken eindcijfers.

Cijfer: 8,1

Wil je Exploding Kittens winnen? Mail ons dan voor 10 januari 2021 het antwoord op de volgende vraag: Hoe heette het allereerste kattenfilmpje op internet?

De Zoektocht naar El Dorado
De alcohol heeft zijn werk gedaan. Het is twaalf uur  in de nacht en eigenlijk willen we alleen maar verder gaan met bier drinken. De handleiding van El Dorado staart ons kwaadaardig aan. Timon steekt demonstratief zijn middelvinger op.
‘We moeten’, prevel ik en sla de handleiding open. De woorden dansen voor mijn ogen. Ik lees een zin drie keer, maar onthouden doe ik hem niet. Daan en Timon beginnen een freestyle beat en rappen over een kleine man die op tafel staat.

Nadat ook Kees met zeer veel tegenzin een poging heeft gewaagd, komen we tot een conclusie: de geest is gewillig, maar het vlees is zwak. We geven ons gewonnen en zweren plechtig om het spel de volgende avond te spelen.

De dag erna heb ik barstende koppijn en het laatste waar ik zin in heb is om een slecht vertaalde spelhandleiding te lezen. Kees appt me of ‘het echt moet’. Het moet.

Kan er nou verdomme niemand een keer normaal schrijven?

Die avond proberen we na twee koppen sterke koffie opnieuw de regels van El Dorado te doorgronden. Doel van het spel is om als eerste de gouden stad te bereiken. Om dat voor elkaar te krijgen, moeten de spelers een epische reis over het speelbord ondernemen. Het speelbord bestaat uit verschillende terreintypen die de spelers met behulp van expeditie-kaarten kunnen oversteken.

Voordat het spel goed en wel op tafel ligt en we een begin van een idee hebben hoe het wordt gespeeld, zijn we drie kwartier verder. We weten niet wat het is, maar de handleidingen lijken keer op keer door een debiel te zijn vertaald.
‘Kan er nou verdomme niemand een keer normaal schrijven?’, schreeuwt Kees wanhopig. Het sentiment wordt gedeeld. Ik zet nog een pot koffie.

Het belangrijkste onderdeel van het spel blijken de kaarten. Iedere speler begint met een standaard-deck van acht kaarten, maar dat kan je tijdens het spel uitbreiden door kaarten te kopen. De kaarten bepalen waar je heen kunt lopen door de waarde die erop staat. In de praktijk betekent dit dat de kortste routes vaak de duurste kaarten vereisen, terwijl de langere routes ook met goedkopere kaarten te bewandelen zijn.

Je kunt elkaar nergens echt verneuken

Tot onze gezamenlijke verbazing blijkt El Dorado een heel leuk spel te zijn. Het spel biedt veel tactische mogelijkheden. Na een paar rondes blijken de regels zeer begrijpelijk. Om kaarten te kopen, moet je je bewegingsruimte opofferen. Dit zorgt ervoor dat je constant aan het afwegen bent of je je deck moet versterken, of dat je toch een afstand op het speelbord wilt afleggen.
Het enige dat we missen is de interactie met andere spelers.
‘Soms voelt het alsof je in het eentje aan het spelen bent,’ meldt Timon. ‘Je kunt elkaar nergens echt verneuken. We zouden dit ook in aparte kamers van elkaar kunnen spelen.’

Door het gebrek aan onderlinge interactie schiet het spel qua drankspelgeschiktheid wel wat te kort. We zijn er niet heel erg rouwig om.

Cijfer: 7,6

Wil je De Zoektocht naar El Dorado winnen? Mail ons dan voor 10 januari 2021 het antwoord op de volgende vraag: Waar vind je Eldorado in Groningen?

He, er waren toch vier populairste bordspellen van de winter? Klopt, de andere twee vind je, in videovorm, hier:

…en hier:

Tot volgend jaar!?