Bye bye, appjes

Wij van de generatie Z zijn met social media opgegroeid en besteden er uren per dag aan. Maar de generatie na ons is er misschien nóg meer mee verstrengeld. Ze swipen, liken, taggen en porren alsof ze nooit anders hebben gedaan. En dat is ook zo, het is ze met de paplepel ingegoten.
Ik ben best blij als een foto die ik plaats zo’n zestig likes krijgt, na 24 uur dan… Totdat ik zie dat m’n nichtje en meiden van haar leeftijd er binnen een paar uur driehonderd of meer hebben. Hoe kan dat? Het zijn toch niet allemaal Dotannetjes?

Zinloze fotootjes bekijken, terwijl ik m’n tijd ook nuttig kan besteden? Weg ermee!

Social media, ik word er een beetje gek van. Misschien komt dat door de leeftijd, wat overigens echt een uitspraak is voor een ouwe zeur. Net zoals brak zijn ook niet meer te doen is wanneer je 22 bent (ik hou er rekening mee dat ik de dag na het drinkfestijn helemaal niks meer waard ben). Datzelfde heb ik met appjes. Ik raak geïrriteerd omdat ik nog op mensen moet reageren en het vervolgens dagen vergeet en uiteindelijk je reactie moet beginnen met ‘Hee sorry voor mijn late reactie hoor, maar mijn telefoon was leeg… voor drie dagen, ja. Sorry.’
Om een stap in de goede richting te zetten, begon ik met het verminderen van m’n accounts, te beginnen met Snapchat. Zinloze fotootjes bekijken, terwijl ik m’n tijd ook nuttig kan besteden? Weg ermee! Het verwijderen was niet makkelijk. Op Snapchat staat een verzameling foto’s en filmpjes die als een soort dagboek weergeven wat ik het afgelopen jaar heb gedaan (de leuke momenten dan). Erg vermakelijk om mijn dronken hyenalach steeds weer te horen. Dat moest ik allemaal op m’n computer zetten, aangezien ze nog kunnen fungeren als chantagemateriaal voor 21-diners. Daarna hoefde ik niet lang te aarzelen en hield de app ingedrukt op het scherm en drukte het kruisje aan. Bye bye, Snapchat.

WhatsApp is lastiger. De beslissing scharrelt al enige tijd als een besluiteloze kip door mijn hoofd

Ook Facebook moest en zou van m’n telefoon af. Want ook daar zitten uren nutteloos scrollwerk in. En het is gebeurd, ik heb mijn Facebook dichtgeslagen. Ik kan niet ontkennen dat ik, wanneer ik mijn browser open, nog steeds automatisch ‘fa’ intyp, maar ik slaag erin om dan weer snel weg te klikken.
WhatsApp is lastiger. De beslissing scharrelt al enige tijd als een besluiteloze kip door mijn hoofd. Ik ben wispelturig en keuzes maken is al problematisch, maar bij een keuze blijven is bijna onmogelijk. Als iedereen nou eens zou stoppen, zou het een stuk makkelijker zijn. Dan kunnen we elkaar tenminste weer eens opbellen voor een goed gesprek of een kop koffie, in plaats van vijftig appjes sturen, want die lees ik waarschijnlijk toch niet. Of wel, maar dat is nog erger.