Het gaat goed met de ijshockeyer Niels van der Vossen. De Hanze-student heeft een plekje in de basis van de Unis Flyers en zijn studie loopt op rolletjes.
Onlangs wonnen de Unis Flyers de nationale beker en in de nationale ijshockeycompetitie hebben de Friezen een royale voorsprong. Een mooi moment om Niels van der Vossen (23) aan de tand te voelen. De uit Gorredijk afkomstige derdejaars Werktuigbouwkunde is een vaste waarde voor de topclub uit Heerenveen.
Heb je een verklaring voor de goede prestaties van dit seizoen?
‘We hebben een goed team en willen voor elkaar werken. Alles lijkt op z’n plaats te vallen. Het is mooi dat we de eerste beloning, de nationale beker, al in bezit hebben. Maar we gaan natuurlijk voor de triple. Nu nog de winst in de competitie van elf teams uit Nederland en België en het nationaal kampioenschap.’
Ben je al lang basisspeler bij Unis?‘
Al sinds mijn zestiende ben ik bij het eerste betrokken. In het begin pendelde ik een beetje tussen het eerste en tweede, maar al snel werd ik een vaste waarde voor het team.’
Zit je bij het nationale team?
‘Ja, ik heb al drie wereldkampioenschappen meegemaakt. Die worden elk jaar georganiseerd. Dus dat is driemaal vijf wedstrijden. Bij de jeugd onder 18 en onder 20 jaar heb ik ook interlands gespeeld. Eén keer had ik een schouderblessure en wilde ik toch graag mee. Achteraf niet zo slim, want de blessure werd er allesbehalve beter van.’
Voor je studie Werktuigbouwkunde ging je naar het buitenland.
‘Ik volgde een minor in Tarbes, in Zuid-Frankrijk. Voor de droge periodes maken ze daar gebruik van waterreservoirs. Als die droogstaan wordt de bodem met de hand schoongemaakt. Onze opdracht was om onderwaterrobots te maken die het water in het natte seizoen kunnen reinigen. Robots met filterzak, pomp en accu. Het zijn kubusvormige stofzuigers met een doorsnee van een meter. We gingen er met een groot internationaal team heen, een ontzettend leuke tijd.
‘Ik heb vooral iets geleerd over plannen, monitoren en samenwerken. Efficiënt samenwerken is niet vanzelfsprekend. Mijn inbreng kan ik het best samenvatten met contagious energy. Positieve energie is besmettelijk. Dat heb ik in de topsport wel geleerd.’
Toen je eind december terugkwam in Nederland, belandde je zeker op de bank?
‘Dat had ik eerlijk gezegd wel verwacht. Maar ik kreeg meteen speeltijd. In de vier maanden in Frankijk heb wat getennist, gesquasht en aan inline-hockey gedaan. En ik ging naar de sportschool. Maar ik heb niet op het ijs gestaan, wel in de brandende zon in de Pyreneeën. Ik miste dus wedstrijdritme, maar op instinct, ervaring en routine kun je snel terugkomen.’
Je bent verdediger en speelt met nummer 14, hoe zit dat?
‘Als je jong bent selecteert zich vanzelf uit waar je het best tot je recht komt. Toen ik een jaar of zestien was, ben ik achterin gaan spelen. Dat nummer 14 is gewoon spontaan gegaan. Eerder had ik nummer 16. Nummers, daar doen we niet moeilijk over in het ijshockey.’
Heb je voorbeelden, spelers waaraan je je spiegelt?
‘Niet echt, ik wil gewoon leren van andere ijshockeyers om een betere speler te worden. Ik heb geen plannen voor een buitenlands avontuur. De focus ligt helemaal op Unis.’
Is je studie te combineren met topsport?
‘Ik vind van wel. Drie avonden in de week train ik in Heerenveen. De studie kost me 25 tot 30 uur per week. De combinatie was moeilijker toen ik na m’n stage nog twee dagen in de week bij het stagebedrijf ging werken. Nu red ik het prima. Unis betaalt me een onkostenvergoeding en ik krijg een topsportbeurs van de Hanzehogeschool. In mijn eerste jaar in Groningen studeerde ik Natuurkunde aan de Rijksuniversiteit. Die combinatie viel tegen.’
Foto’s: Margo Mulder
