Ik begin deze column met excuses voor het onderwerp. Waarschijnlijk zijn jullie inmiddels net zo klaar met Sinterklaas als ik. Toch was Sinterklaas voor mij het meest noemenswaardige van afgelopen week. Ja, ik hoor je denken en je hebt gelijk. Soms is mijn leven inderdaad niet zo spannend.
Nu het sinterklaasfeest voorbij is en de eerste soort-van-feestdag in december is geweest, is het interfestum aangebroken. De dagen tussen Sinterklaas en kerst. In deze periode word ik mij steeds meer bewust van de reden waarom ik een hekel heb aan de laatste maand van het jaar. Net zoals heel Nederland heb ik een hekel aan kou. Dit was vroeger wel anders, toen smulde ik van de kou. Wanneer het koud was mocht ik namelijk binnen spelen en misschien zelfs wel wat langer op de computer. Oh, wat een tijd. Misschien denken sommigen mensen nog steeds wel zo. Dan hebben ze bij een lage buitentemperatuur een excuus om niet te gaan hardlopen en zichzelf vol te vreten met gore chocoladeletters met één procent cacao.
De hekel aan kou is alleen maar gegroeid sinds ik afhankelijk ben van het openbaar vervoer. Na het oer-Hollandse heerlijk avondje gevierd te hebben, was het weer tijd om naar Groningen te gaan. Verkleumd sta ik op het station te wachten op lijn negen. Het regent hard en de wind slaat de druppels in mijn gezicht. Naast me staat een meisje met een volgepropte boodschappentas. Bovenop liggen pakjes marsepein en nieuwe sokken. Ook lijkt ze een nieuwe iPad te hebben gekregen. Zo te zien ben ik niet de enige die cadeaus naar zijn kamer moet zeulen. Alleen heeft Sinterklaas bij haar wél de moeite gedaan om haar te ontdoen van het cliché arme student. Die oude zakkenwasser heeft mij slechts met een pesthumeur naar Groningen gestuurd. Want wat vond ik in mijn schoen? Geen FIFA 15, geen speciaal bierpakket en geen goed boek. Nee, dames en heren, niks van dat alles. Ik kreeg van de goedheiligman een karaf! Een wat? Ja, een karaf! Uit nader onderzoek blijkt dat een karaf geen vaas is, maar een sierfles voor bij een etentje. Een totaal nutteloos product in de wereld van een student waar een wasbak grotendeels hetzelfde doel dient als het toilet. Het enige waar de karaf goed voor is geweest is mij helpen met een standpunt in te nemen omtrent Sinterklaas. Ik weet nu zeker dat het sinterklaasfeest gedateerd is, maar dat heeft niks met de pieten te maken. Ik verwijt het de Sint zelf. Hij is blijkbaar seniel en niet langer in staat om zich te verplaatsen in de begunstigde. Bij deze wens ik hem alvast een vreselijk nieuwjaar en ik zal er één op hem drinken, geschonken uit mijn karaf.
De hond in de karaf.
