Terwijl harde herfstwinden alle bomen in de stad kaalplukken, lopen de laatste strijders door de straten. De moedige minderheid die ondanks het nieuwe schooljaar maar geen afscheid kan nemen van het festivalseizoen. Begrijpelijk, want na Lowlands, Pinkpop, Appelpop en tig andere popjes en festivals als Pleinvrees is het een uitdaging om je weer te schikken in het normale ritme. Het reizen in de bus, die altijd te vol zit en altijd te warm is, het fietsen door de regen en tegenwind die als een bladblazer je gezicht vervormt. Het nasale gehakkel van je docent en de langdradige colleges die je beter niet met een hang-over kunt bijwonen.
Werken voor je geld. De gebruikelijke heisa.
Eigenlijk zou je de festivalsoldaten moeten bewonderen om hun doorzettingsvermogen
Nee, het is helemaal niet zo gek dat er nog mensen zijn die hun nek zo ver mogelijk uitsteken om nog één laatste streepje zon op hun gezicht te voelen en tegelijkertijd de té hippe zonnebril op hun gezicht te rechtvaardigen. Het is niet zo gek dat er nog mensen zijn die het spastische konijnendansje nog een laatste keer met veel bravoure ten tonele voeren (kijk mij, doe ik het goed?)
Eigenlijk zou je deze soldaten moeten bewonderen om hun doorzettingsvermogen. Daar waar wij (de rest) al zijn gestopt met feesten en de neuzen al weer richting de horizon hebben, zijn zij daar nog, in het mooie land van magische hoogtepunten, bizarre drugsroezen en vrouwenkleding die standaard twee á drie maten te klein is. Neem het ze eens kwalijk, die festivaltijgers. Ik was graag bij ze gebleven, wiegend in mijn eigen veilige feestcocon.
Binnenkort lopen de kroegen weer vol omdat het buiten zo godgeklaagd koud is
De kekke brilletjes moeten weer in de kast, de pilletjes weer in de voorraadpot en de bloemetjesshirts liever bij het oud vuil. Ergens in de verte wordt een traantje gelaten. Wat overblijft is een schim van de zonovergoten extase, een onscherpe herinnering aan hoe leuk het was. Want hoeveel er ook wordt gezopen, gesnoven of gefeest, de zomer is écht voorbij. Ja, heus, wen er maar aan.
Maar niet getreurd, het is niet allemaal miserie: binnenkort lopen de kroegen weer vol omdat het buiten zo godgeklaagd koud is geworden. En iets met alcohol en het verdoven van de zenuwen. Zo hebben we tenminste weer een excuus voor een feestje.
Festivalgangers, deze is voor jullie. Het was fijn deze zomer, niet?
Ik wil jullie volgend jaar graag weer heelhuids terugzien. See you next year!
