Ik had laatst een gesprek met m’n huisgenoten over kinderen en dan in het speciaal over of we later zelf kinderen zouden willen.
Ik wel, erg graag zelfs. Dat lijkt me zo mooi, een minimensje van jezelf en de persoon waarvan je het allermeest houdt.
Mijn huisgenoot Linde dacht daar anders over. Ze zei: ‘In de wereld die we creëren, of eigenlijk om zeep helpen, wil ik echt geen kinderen grootbrengen.’
Een kind op de wereld zetten is misschien wel een beetje hypocriet
Dat zette me aan het denken. Want inderdaad, met alles wat er nu gaande is in de wereld en alles wat er hoogstwaarschijnlijk nog komen gaat… wil je dan wel een kind op de wereld zetten? Is dat niet hypocriet?
De opwarming van de aarde is iets waar we echt niet meer omheen kunnen. Hoewel? Er zijn best veel mensen zijn die erin slagen dit verschijnsel te ontkennen en nog veel meer mensen die niet willen bijdragen aan een oplossing of niet weten hoe ze dat in vredesnaam zouden moeten doen.
Australië staat al weken in de fik en de regering doet er niks aan, of in ieder geval bar weinig.
We hebben ongeveer tien jaar om de wereld te redden, da’s best lang
In Nederland zie je steeds vaker pieken in de maandtemperatuur. Een echte winter? Nee, die hebben we de laatste jaren niet. En op dit moment lijkt het erop dat de herfst van 2019 zomaar overgaat op de lente van 2020.
Als dit zo door blijft gaan, in wat voor wereld zou mijn kind dan opgroeien? Is er dan überhaupt nog een wereld waarin je zou willen opgroeien?
We hebben nog ongeveer tien jaar om de wereld te redden. Tien jaar, dat is best lang. Op dit moment zou ik niet weten welk besluit ik zou moeten nemen. Gelukkig hoeft dat ook niet. Wat ik wel weet: ik ga de komende tien jaar m’n best doen om ervoor te zorgen dat er over tien jaar wél een wereld met toekomst is. Voor mezelf en voor m’n kinderen.
Foto (fragment): Oleg Sergeichik on Unsplash
