Met een verse kop koffie zit ik met m’n moeder aan de keukentafel in m’n ouderlijk huis. Mijn oog valt op een artikel in de Volkskrant. In prangende, zwarte letters staat de onheilspellende tekst Staan we op de rand van WO III? Het artikel onder de deprimerende kop is een analyse van het conflict in Syrië en de verschillende partijen die aan de strijd deelnemen. Terwijl ik het artikel lees, dwalen m’n gedachten langzaam maar zeker af.
Sterven voor Nederland, of welk land dan ook, lijkt me een uiterst trieste en onzinnige dood
Het woordje wereldoorlog blijft maar in mijn hoofd zitten. Ik kan me totaal geen voorstelling maken van wat zoiets inhoudt. Eigenlijk een gekke gedachte, dat inmiddels twee Europese generaties tientallen jaren vrede hebben meegemaakt.
Ik schrik pardoes op, als m’n moeder me uit m’n gedachten haalt met zwaaiende vinger en vermanende stem: wanneer het vaderland me roept, moet ik het niet in m’n hoofd halen om me te melden bij het leger. Volgens moederlief kan ik beter onderduiken op het Drentse platteland dan ergens de soldaat uithangen. Hoewel beide voorstellen abominabel klinken, ben ik geneigd mijn moeder gelijk te geven. Sterven voor Nederland, of welk land dan ook, lijkt me een uiterst trieste en onzinnige dood. Ik geloof dat met mijn generatie het individualisme z’n top heeft bereikt en dat de patriottische aanhang voor de natiestaat op een all time low staat.
Magnus Forteman, mijn voorvader, was een kontschoppende Friese baas die Karel de Grote heeft bedwongen
Mijn voorvader van 36 generaties geleden zou zich doodschamen. Sinds kort weet ik door genealogisch onderzoek van mijn tante dat ik afstam van Magnus Forteman. Of, zoals Wikipedia hem omschrijft: de legendarische Friese vaandeldrager uit de negende eeuw, onder wiens aanvoering de Friezen de stad Rome voor Karel de Grote veroverd zouden hebben. Magnus veroverde de stad Rome om te kunnen onderhandelen met Karel de Grote. De inzet was vrijheid voor het Friese volk, het te ontdoen van de knellende feodale banden.
Dames en heren, dit is geen grap. Mijn voorvader was een kontschoppende Friese baas die één van de grootste vorsten uit de westerse geschiedenis heeft bedwongen om zo zijn volk te redden. Als geschiedenisstudent word ik van zulke informatie natuurlijk op meerdere manieren opgewonden. Na het initiële enthousiasme over deze voorvader kwam geleidelijk aan de nuchterheid terug. Ik vrees namelijk dat door de generaties heen het heldenbloed van mijn achterachteroverovergrootvader langzaam verloren is gegaan. Bij dezen wil ik me alvast excuseren. Mocht Nederland ooit onderworpen worden door welk land dan ook, dan kunnen jullie mij vinden in een kelder op het Drentse platteland. Ook dat is geen grap.
