In de Hanzeversie van College Tour vroeg het publiek Ellie Lust het politiehemd van het lijf. Ze is zoals ze overkomt: kordaat, openhartig en rechtdoorzee. Ze staat voor een dilemma: in het blauw of voor de camera? Kijk niet gek op als Ellie in 2019 glorieert in Flikken Loppersum.
‘Ik zit nu in klas 2 van het vmbo. Voor het volgend jaar kan ik kiezen tussen Economie & Ondernemen en Zorg & Welzijn. Wat moet ik kiezen om net zo te worden als u?’
Nadat de lange oh! is weggestorven, roept Ellie Lust de hulp in van de zaal in. ‘Mijn schooltijd ligt alweer dertig jaar achter me. Jullie weten het vast beter dan ik.’ Het handopsteken levert een duidelijke voorkeur op. ‘Hier is je antwoord’, zegt Ellie, ‘Zorg & Welzijn, dat vind ik ook een mooie keuze. Economie is saai.’
Op 24 mei is Ellie Lust de centrale figuur in een los op de leest van het tv-programma College Tour geschoeid evenement op de Hanzehogeschool. De middag is op touw gezet door medewerkers van het Facilitair Bedrijf om geld in te zamelen voor de Stichting Leergeld. Ellie Lust vertolkt de rol van Ellie Lust, Annemarie Heite (dé Vrouw in de Media van 2017) geeft haar versie van Twan Huys ten beste en medewerkers van Studium Generale rennen met microfoons door de zaal om het woord te versterken van het publiek. Maar liefst 400 man en één King Charles Cavelier zitten klaar in het Atrium van Zernikeplein 7. Het hondje zal het waarschijnlijk worst wezen, maar Hanze-medewerkers en –studenten zijn benieuwd wat de woordvoerder van de Amsterdamse politie te melden heeft.
In de tentamenperiodes even twee weken geen feestjes en hard werken. Schrijf maar op: studiediscipline
Sinds Ellie Lust in 2016 meedeed aan het tv-programma Wie is de Mol? is ze een nationale bekendheid. Legendarisch is haar even serieuze als hilarische poging om de andere kandidaten te overtuigen van het juiste gebruik van de portofoon. Of ze er niet gek van wordt dat ze nog bijna dagelijks wordt herinnerd aan dat pleidooi voor etherdiscipline? Nee, dus. ‘Inmiddels weet vrijwel iedereen dat het belangrijk is om de lijnen van politie en de hulpdiensten vrij te houden. Dat is alleen maar positief.’
Net als discipline in het algemeen. ‘Niet altijd, maar wel als het eropaan komt. In de tentamenperiodes even twee weken geen feestjes en hard werken. Schrijf maar op: studiediscipline. Kennen jullie Erben Wennemars, de schaatser? Erben zei: “Ik werd pas echt goed toen ik ook dat biertje in het weekend liet staan.” Leef voor wat je wilt bereiken, dat brengt je doel dichterbij.’ Heel lang was Ellies doel volleybal, waarvoor ze alles aan de kant zette, ze haalde het Nederlands team.
Als kind al wilde ze bij de politie. ‘Op de een of andere manier stroomde er blauw bloed door m’n aderen. Waarom weet ik niet. Het leek me een fantastisch beroep en dat is het ook. Het vergt veel van je. Diender ben je 24 uur per dag. Gelukkig zijn de burgers zo vriendelijk om je daar voortdurend aan te herinneren. Zeker als je een bekende kop hebt. Geheid dat ik opmerkingen krijg wanneer ik door rood licht fiets. Dat is niet erg, ik doe dat zelf ook.’
Een dame in het publiek wil weten of de politie een veilige omgeving was voor de jonge vrouw die Ellie was toen ze 31 jaar geleden het prinsemarijblauw mocht aantrekken. ‘Nee’, zegt Ellie, ‘maar dat lag ook aan mij, ik probeerde iets van mezelf verborgen te houden. Zoals ik het ook lang voor m’n ouders verborgen hield dat ik lesbisch was. Tegenwoordig is het anders, nu kan een nieuweling gewoon zeggen: “Hoi, ik ben Mark, 22 jaar en ik ben homo.” Ik begon in een heel andere tijd, ik wilde me waarmaken als agent, niet als die pot van groep 5, want ja, het was een mannenwereldje.’
De politie moet net zo divers zijn als de samenleving. We hebben tegenwoordig een Marokkanennetwerk, een Caribisch netwerk, een Turks netwerk
Hoe of dat was, wil Annemarie Heite weten, wanneer je één van de weinige vrouwen bent in een omgeving van ferme jongens, stoere knapen.
‘Het éérste netwerk binnen de politie was het vrouwennetwerk. We moesten ons empoweren. Dat is gelukt, er zijn steeds meer vrouwelijke agenten. De politie moet net zo divers zijn als de samenleving. We hebben tegenwoordig een Marokkanennetwerk, een Caribisch netwerk, een Turks netwerk. Het was hartstikke handig dat we dienders van Turkse komaf hadden toen er rond de presidentsverkiezingen veel ophef ontstond. Wanneer je dezelfde achtergrond hebt, kun je effectiever te werk gaan. Diversiteit is nodig om het werk goed te doen.’
Ze zet zich er dan ook met overgave voor in, ze is één van de gezichten van Roze in Blauw, het netwerk voor niet-heteroseksuele politiemedewerkers.
Een student is benieuwd naar Ellies opvatting over het politiebeleid van positieve discriminatie (sollicitanten uit ondervertegenwoordigde minderheidsgroepen hebben een streepje voor).
‘Scherpe vraag’, zegt Ellie. Ze begrijpt dat mensen die de functie níet bemachtigen teleurgesteld zijn over de keuze voor een ander, en ze snapt ook dat afgeven op het voorkeursbeleid een uitlaatklep is. ‘Maar niemand krijgt een baan als hij niet aan de vereisten voldoet.’
Veel agenten voelen zich net als: ik bén de politie, bijna tot op identiteitsniveau
Nog een scherpe vraag: die vele verschillende culturen, geeft dat niet veel strubbelingen? Nee, want hoe bont en divers het korps ook is, iedereen is blauw. ‘Je staat voor het zelfde, we zijn allemaal dé politie, één organisatie.’ De vereenzelviging van de dienders met hun organisatie gaat diep. Ellie schaamt zich diep voor de affaires waarmee de politie de laatste jaren negatief in het nieuws kwam, de agent die geld opstreek voor het doorspelen van informatie (wie is de politiemol?) en de rel over de uitgebreid gefêteerde ondernemingsraad. ‘Daar heeft iedere diender last van. Veel agenten voelen zich net als: ik bén de politie, bijna tot op identiteitsniveau. Die rotte appels doen je pijn.’
Wat kan een politiewoordvoerder doen om dat imago weer een beetje op te poetsen? Niets, denkt Ellie, want de politie heeft niets om te verkopen. ‘Een politiewoordvoerder moet vertellen wat er is gebeurd. Gewoon de feiten, meer niet.’
Duidelijk, kordaat, geen poespas, rechtdoorzee, een beetje hoekig, zo komt Ellie over. Een ideale kandidaat voor de rubriek dilemma’s, zal de redactie van de gratis krant Metro hebben gedacht. In het filmpje waarin ze moet kiezen tussen A en B ziet het publiek haar dubben. ME’er in Brazilië of wijkagent in Loppersum? ‘In Godsnaam… dan maar wijkagent in Loppersum. M’n Portugees is niet zo best en de mobiele eenheid past niet bij me, dat is me te grimmig.’
‘Nou’, reageert Annemarie Heite, ‘in Loppersum zou het ook weleens grimmig kunnen worden.’
‘Hoezo?’
‘De aardbevingsproblematiek.’
‘Ach, ja.’
Vraag uit het publiek: ‘Kijkt uw weleens naar politieprogramma’s op tv.’
Jazeker, en met enige afgunst ook. ‘Een zaak oplossen in 45 minuten, dat lukt ons nooit.’ En dat terwijl er cruciale fouten worden gemaakt. ‘Zie je een sporenonderzoek… banjeren daar ineens een stel tv-rechercheurs door het plaats delict. Vreselijk.’
Acteren, zou dat wat voor Ellie zijn, een rol in Flikken? Ze maakte al furore met Ellie op Patrouille, waarin ze dan wel niet acteerde, maar wel optrad (met alweer een legendarische uitspraak:
Don’t worry about me, I’m a real police officer.)
‘Wie weet’, antwoordt ze, ‘Flikken Groningen, dat zou wat wezen.’
Het publiek kijkt ernaar uit, de mensen in de zaal vinden het sowieso prachtig.
‘Op de eerste plaats, u heeft mooi en gepassioneerd gesproken. Maar dan wilde ik u nog vragen: wanneer hebt u uw passie gevonden?’
Die hartstocht was er ineens, zegt Ellie. ‘Kies voor iets waarvan je gelukkig wordt. Ga het doen en dan ontdek je wel of het vuur ontbrandt. Er is geen weg, die weg maak je door te gaan.’
Ga reizen, zorg dat je je breed oriënteert, je krijgt kansen, maar dan moet je wel wakker zijn
Nog een paar tips voor de studenten en mensen in het algemeen: ‘Ga reizen, zorg dat je je breed oriënteert, je krijgt kansen, maar dan moet je wel wakker zijn. Sommige kansen krijg je maar één keer.’
Dus grijpt Ellie de microfoon en stapt in de rol van ceremoniemeester. Ze reikt de nabootsing van een cheque met de opbrengst van de middag uit (€ 2083,- voor de stichting Leergeld) en slaat zich vakkundig door de plichtplegingen rond de loterij heen.
‘Het horloge is voor nummertje… 72.’
De gelukkige Rudy de Vries dendert de tribunetrappen af.
‘Dit horloge past uitstekend bij uw pak.’
Mooie prijzen zijn het, van brandblusser tot verbanddoos, maar dé prijs is de door de spelers gesigneerde wedstrijdbal waarmee volleybalclub Lycurgus de landstitel veroverde.
Hylco Sloothaak hengelt het kleinood binnen.
Als het applaus is weggeklatert, puft Ellie uit in het gezelschap van Loetje. De King Charles Cavelier zegt woef noch waf.
‘Is dat nou zo’n Pim Fortuynhondje?’
‘Nee, dit is een Ellie Lusthondje. Ze is vier jaar.’
Gewoon de feiten.
Stichting Leergeld en Hanzelustrum
De stichting Leergeld geeft kinderen die opgroeien in armoede de mogelijkheden om deel te nemen aan binnen- en buitenschoolse activiteiten. De Hanzehogeschool zamelt in het lustrumjaar 2018 geld in voor de Groningse Leergeld-afdeling van de stichting. De College Tour (en aansluitende loterij) was één van de activiteiten van het Facilitair Bedrijf die geld in het laatje brengen.
