Hooi! Ben ik weer. Of, heb ik weer. Last van hooi. Koorts. Hooikoorts. Ik loop in vlagen erger te snotteren dan dat ene meisje dat maar een acht haalde voor het tentamen waarvoor jij een parmantige 3,4 binnenharkte. Ik zie het heftig verkouden zijn niet bij anderen. Als een klasgenootje rode ogen heeft, kun je ervan uitgaan dat-ie stoned in de les zit. Een poll houden over hooikoorts om te vragen of er meer mensen last van hebben, is nooit grappig, dus ik zal zelf door de zure appel heen moeten snuiten.
Omdat ik eigenlijk niet eens zeker wist of ik hooikoorts heb en ik niet weet wat dat precies is, ben ik gaan googelen. Hooikoorts is een allergie voor bepaalde stoffen die in bepaalde perioden van het jaar in de lucht voorkomen. Het kan zich net zo snel ontwikkelen als de Tinderdate die je vanochtend al voor de vijfde keer deze week een cracker aanbood omdat je geen brood in huis hebt. En ze blijft komen, dus er hangt iets in de lucht daar (double pun intended).
De zinnen verzetten, een beetje zappen: kom ik langs Animal Planet, The Incredible dr. Pol
Ik had er dus nooit last van, totdat ik het deze keer plots niet meer kon uitstaan. Een beetje zoals Temptation Island. Terwijl ik nog een pak Kleenex volsnuit en half jankend op de fiets zit, zie ik hotpantsmeisjes met vlotte-montuurtjeszonnebrillen lachen. Alsof er niets aan de hand is! Ik ben hier half dood aan het gaan doordat dat fucking grass besloot om m’n dag te verpesten.
Dus nu zoek ik andere mensen die ook een veldslag voeren om het grasseizoen (lees: grafseizoen) te overleven. Soort van astmaatjes. Ik ben volledig uit de running en heb precies nergens zin meer in omdat ik voortdurend met mijn hoofd ondersteboven hang. Dus als ik thuis kan blijven, doe ik dat graag. De zinnen verzetten, een beetje zappen. Kom ik langs Animal Planet, The Incredible dr. Pol. Kortom, I need a break from life.
Enfin. Ik wist niet dat ik een aandoening had, maar ik ben dus allergisch voor zaad. M’n vriendin gelukkig niet.
