Sinds een jaar loop ik er steeds vaker tegenaan. Toen ik vegetarisch ging eten haalden veel mensen hun schouders op: prima joh, moet jij weten. Er is geen enkel restaurant meer waar je als vegetariër niet terecht kunt. Ik hoorde dat zelfs steakhouses inmiddels een vegetarisch menuutje hebben. Dus toen ik ongeveer een jaar geleden de overstap van vegetarisch (geen vlees en vis) naar veganistisch (geen dierproducten) begon te maken was ik daarin totaal niet bezig met mijn omgeving. Ik vond het leuk om af en toe een leuk artikel of een lekker recept te delen, that’s it. Maar ineens kwamen er flink wat reacties. M’n wederhelft, familie en vrienden vond het prima. En voornamelijk de mensen die wat verder van me afstaan ‘maakten zich zorgen over mijn gezondheid’. Maar al snel bleek dat niet het echte probleem te zijn. Mensen voelden zich aangevallen en ik ging in de verdediging.
Vaak bekruipt me het gevoel dat ik me moet verdedigen
Maar dat het mijn voorkeur is om geen dierproducten te eten betekent niet dat ik vind dat anderen hun leven ook zo moeten inrichten. En toch komt het vaak voor dat zeggen dat je veganistisch eet gelijk staat aan het hebben van een bepaalde missiedrang. Die ik overigens dus niet heb. Dit is wat ik prettig vind, waar ik me goed bij voel. En natuurlijk wil ik wel een keer een open gesprek hebben over waarom je bepaalde keuzes maakt, maar dat betekent niet dat ik daar altijd zin in heb. Vaak bekruipt me het gevoel dat ik me moet verdedigen. Al snel mondt dat dan uit in een zwart-wit gesprek over waarom ik wel leren schoenen draag of dat een kennis die ook veganistisch was gaan eten en daar erg ziek van was geworden. Het wordt een gesprek waarin we niet naar elkaar luisteren omdat we in elkaar geïnteresseerd zijn, maar we luisteren om een reactie om vervolgens ons eigen punt te maken. Het is blijkbaar het één of het ander. En ik mag die keuze blijkbaar niet voor mezelf maken, ik moet me eerst verantwoorden.
Er zijn inderdaad extreme veganisten die vinden dat alle niet-veganisten dierenmoordenaars zijn
En ja, er zijn inderdaad extreme veganisten die vinden dat alle niet-veganisten dierenmoordenaars zijn en dat ook elke minuut van elke dag in hun gezicht gesmeten zouden moeten krijgen. En dat, of een afgezwakte versie ervan, is toch het beeld dat mensen er vaak van hebben. Het lijkt de trend te zijn in onze maatschappij om alles wat we niet kennen in een hokje te plaatsen. Er heerst een stereotype-epidemie waarbij we beredeneren van archetypes. Omdat we iets hebben gelezen of bij DWDD hebben gezien. Aan de ene kant willen we een ieder als individu behandelen en aan de andere kant laat je één ding vallen over hoe je je leven graag leidt en de vooroordelen stromen vrijelijk in het rond. En tegelijk geloof ik ook wel dat mensen eigenlijk wel weten dat er aan elk verhaal meerdere kanten zitten. Dat de ene persoon niet de andere is. Een beetje tolerantie, verdraagzaamheid en een goede dosis gezond verstand lijkt me de beste vaccinatie.
