‘Heb je een vuurtje voor me?’
Ik grabbel wat in m’n broekzak en vis er twee identieke okergele aanstekers uit. Eentje duw ik in zijn hand, de andere gebruik ik om mijn eigen sigaret aan te steken.
‘Hou maar’, zeg ik terwijl ik met mijn voorhoofd naar de aansteker knik. De jongen kijkt verbaasd en voelt zich kennelijk verplicht tot een praatje. Hij schuifelt wat dichterbij.
‘Dus, Valentijnsdag, hè?’
Hij wijst naar de versiersels en kraampjes die van de ingang van de Van DoorenVeste een door cholesterol verstopte ader maken.
‘O, ja? Was me nog niet opgevallen, is dat vandaag?’, grap ik.
De jongen knikt ernstig. Ik neem een dom besluit en vraag naar zijn relatiestatus.
De jongen loopt naar één van de kraampjes, met zijn portemonnee in de aanslag
‘Zit er wat voor je bij? Ik bedoel, heb je een vriendin? Vriend? Huisdier?’
‘Nee man, ik ben zoals altijd weer alleen op Valentijnsdag.’ Hij neemt een diepe hijs van zijn sigaret.
‘Je kunt een roos voor jezelf kopen, hier’, opper ik, ‘of meerdere. Dan lijk je vet populair.’
Z’n ogen glinsteren. Hij denkt aan wat ik voor hem te grijpen heb gelegd: faam en respect.
Onze wegen scheiden zich.
Later die dag zie ik hem weer. Hij loopt naar één van de kraampjes, met zijn portemonnee in de aanslag. Ik heb medelijden met deze jongen. Niet omdat hij alleen is op Valentijnsdag, dat stelt niet zo gek veel voor. Nee, het is meer het idee dat hij zich er zichtbaar schuldig voor voelt dat hij geen relatie heeft. Je ziet z’n vertwijfeling. Het zal toch niet aan mij liggen? Op ieder potje past een dekseltje.
Stelletjes hebben, als het goed is, geen excuus nodig om lief tegen elkaar te zijn. Voor hen is valentijn een overbodige dag. Voor de ontluikende, of juist stille, nooit uitgesproken verlangens is 14 februari de dag van hoop, misschien een uitkomst. Stuur een roos, al dan niet anoniem, en kruis je vingers. Hopen op het beste. Hopen dat degene die je begeert, je boodschap sympathiek vindt.
Het leven kan raar lopen… nu hebben we een vriendschap
Maar je hebt jongens die altijd de klos zijn, en dus ook op valentijn. Ze voelen zich normaal al lullig, maar valentijn wrijft het er nog eventjes dieper in.
Liefde behoeft geen promotie en liefde verveelt nooit. Je kunt mij ieder uur van de dag een zoetsappig romantisch verhaal voeren, en ik vreet het zonder aarzeling op. Programma’s als The (Un)Dateables slik ik zonder te kauwen door.
Ook behoefte aan meer lieve dingen in je leven? Luister dan eens de podcast Lief Dier van Man met de Microfoon (Chris Bajema). Hier alvast een voorproefje.
‘Ik ben een tijdlang erg ziek geweest’, zegt een oude man.
‘Ik woog opeens van 67 maar 45 kilo. Ik keek naar de foto van mijn vrouw en zei: “Kom me maar halen”. Op dat moment zei de buurvrouw: “Hoe kom je daar nou bij? Jij gaat nog lekker verder.” En nu is het een vriendin, die buurvrouw. We hebben een vriendschap. Samen drinken we koffie, en soms gaan we uit eten. Tja, het leven kan raar lopen soms, maar ik heb geluk.’
Bij het kraampje vraagt de jongen iemand om een vuurtje.
