Ergens in november, flink wat jaren terug, fietste ik samen met een vriendin naar de Van OlstToren. We waren op weg naar de Open Dag. Ik zat in 4-havo en had besloten dat ik dat schooljaar een keuze zou maken over wat ik ging studeren. (Ik was er vroeg bij, want ik vermoedde dat ik in m’n examenjaar wel andere dingen aan mijn hoofd zou hebben dan een studie uitzoeken).
Waar die ‘grote behoefte aan hbo-juristen’ is gebleven… Joost mag het weten
Ik had twee mogelijkheden in gedachten: HBO-Rechten aan de Hanzehogeschool of Journalistiek op Windesheim. De keuze was snel gemaakt. De kans op werk was voor mij doorslaggevend.
Op die Open Dag vertelde de toenmalige dean van het Instituut voor Rechtenstudies dat ik enorm veel kanten op kon. Ze wees op een grote witte multomap, die was volgestouwd met vacatures. Ik hoefde niet door te leren, zei ze, er was namelijk een ‘grote behoefte aan hbo-juristen’.
Waar die behoefte is gebleven… Joost mag het weten. In het leeuwendeel van de juridische vacatures die ik de laatste jaren tegenkwam, zoekt men iemand met een master. O ja, er is ook vraag naar een handjevol hbo’ers, maar die moeten dan ervaring hebben. Daar sta je dan als starter op de arbeidsmarkt.
Welke kanten kon ik ook alweer op? Na maanden van solliciteren en afwijzingen, heb ik gedaan wat velen voor mij deden. Ik heb gesolliciteerd naar een functie bij de klantenservice. Niet dat ik mij daar te goed voor voel, maar het is wel effe wat anders dan waarvoor ik heb gestudeerd heb.
Oké, het was geen garantie, maar ik zou een realistisch beeld van de arbeidsmarkt hebben gewaardeerd
Als ik de nationale vacaturebank mag geloven, doet 59 procent van werkend Nederland iets anders dan waarvoor ze zijn opgeleid, omdat ze geen werk kunnen vinden in hun vakgebied. Ik vind dat wel schokkend. Je kunt je afvragen waarom je jezelf een studieschuld op de hals hebt gehaald, wanneer je achteraf weinig tot niets aan je studie hebt gehad.
Begrijp mij niet verkeerd. Tuurlijk, ik weet ook wel dat een diploma geen baangarantie oplevert. Toch zou ik een realistisch beeld van de arbeidsmarkt gewaardeerd hebben. Als ik namelijk had geweten dat ik een master nodig had om aan de bak te komen, had ik na mijn P gelijk de overstap naar de universiteit gemaakt. Had mij ook die dure premaster gescheeld.
