Eén dag per week ben ik een manusje-van-alles op een basisschool. Afwisselend, leerzaam en errug leuk.
Wat doet een manusje op de basisschool? Hij verlicht de werkdruk van de leerkrachten. Ik neem vaak een klas over, zodat de leerkracht de administratie kan bijwerken. Voor een verlengde instructie of een pleinwacht ben ik ook wel te porren.
Deze week vloog ik van groep 4 naar 5 en van groep 3 naar een kleuterklas. Het was in alle groepen de eerste keer dat ik er kwam. Dan krijgen de leerlingen van mij de ruimte om vragen te stellen. Stiekem hoop ik op vragen die me wegblazen van verbazing, maar helaas, dat gebeurt zelden. Jongens vragen vaak naar feiten en cijfers. Hoe lang bent u? Hoe oud bent u? De meiden vragen naar m’n sociale status. Heeft u al een vrouw? Een huisdier?
In elke klas zitten de leerlingen op het puntje van hun stoel en wapperen de vingers in de lucht heftig heen en weer. (Het lijken net ruitenwissers bij een zware hoosbui.) Behalve bij de kleuters, die kunnen zich vaak niet beheersen en roepen voor hun beurt. Dat is niet meer dan logisch. Met een kleine correctie is de groep zo weer stil.
Voorlezen vind ik heerlijk, vooral aan kleuters. Normaal kun je aardig wat decibellen meten in de kleuterklas. Vallende legoblokjes, gekokkerel in de huishoek en door het lokaal zoevende speelgoed-autootjes. Maar tijdens het voorlezen kun je een speld horen vallen.
Aan het eind van de dag stond ik in groep 5. Galgje is een simpel spel en zeer geliefd. Ik moet het woord speelgoedautootjes trouwens even onthouden. Lijkt me leuk en uitdagend woord. Vooral omdat de leerlingen vaak eerst de klinkers opnoemen. Dan krijg je dit te zien: … ee… oe… au… oo… uh. Dat klinkt ongeveer hetzelfde als wat ik zeg wanneer ik mijn knie weer eens stoot tegen een krukje of een melkgebitje (grapje). Ik kijk nu alweer uit naar volgende week.
