De decembermaand is gigantisch druk. Dat is natuurlijk geen verrassing, volgens mij is elke Nederlander driftig in de weer met van alles en nog wat.
Voor een meester of juf is de decembermaand misschien nog een tandje drukker. Het bezoek van Sinterklaas en de kerstviering zijn natuurlijk grote thema’s in het basisonderwijs. Als kind genoot ik er met volle teugen van. Lekker pepernoten van de grond rapen en dan ineens zand en gras uit het tapijt in je mond proeven, samen met je ouders surprises en gedichten maken. Samen harmonieus genieten van het kerstontbijt, en stiekem, wanneer de leerkracht niet kijkt, veel te veel hagelslag op de boterham strooien. Heerlijk was die tijd.
‘Dilano staat nog op de gang? Die was ik even vergeten. Bart, haal hem maar even op!’
Nu is het anders. De rollen zijn omgedraaid. Het is mijn taak om de leerlingen door deze hectische maand vol plezier en vertier te loodsen. Dat gaat soms met vallen en opstaan. Zo heb ik voor het eerst dit schooljaar een leerling de gang opgestuurd en dat voelde onwennig. Normaal gesproken is één of twee keer waarschuwen wel voldoende, maar dit keer bleef het storende gedrag doorgaan en was de maat vol.
De effecten van de maatregel waren gelijk zichtbaar, het werd een stuk rustiger in de klas. Soepel vervolg ik de les. Na pakweg een kwartier vraagt Bart: ‘Meneer, moet u Dilano niet weer een keer ophalen?’
Er valt ineens een stilte. De leerlingen kijken verwachtingsvol naar wat ik ga zeggen. Even zoek ik naar een verklaring, maar laat ook maar. Ik geef het gewoon eerlijk toe.
‘Oeps… Dilano, die was ik even vergeten… Tja, het was ook ineens zo rustig in de klas, ik werd er even helemaal zen van! Bart, haal Dilano maar even op!’
Wanneer Dilano binnenkomt zegt Josefien gelijk: ‘Dilano! Wist je wel dat meester je helemaal vergeten was?’
Alle leerlingen liggen in een deuk, Dilano ook.
We doen even een spelletje tussendoor. Het wordt het favoriete spelletje van Dilano: Simon Says, in het Nederlands vaak Commando pinkelen genoemd. Want ach, de boog kan niet altijd gespannen zijn, hè? Zeker in december niet.
Foto: Franklin Heijnen
