Docent Egbert Dommerholt is aan z’n bed gekluisterd, maar dat weerhoudt hem er niet van om te werken aan beter onderwijs en een betere wereld. ‘Geef studenten de ruimte om hun creativiteit en denkkracht te gebruiken.’
Prutsenderwijs duurzaam presteren van docent Egbert Dommerholt (62) rolde in het voorjaar van de persen en de Engelse vertaling zal niet meer lang op zich laten wachten. In Prutsenderwijs… reikt Dommerholt bedrijven handvatten aan voor de overstap naar een circulaire economie.
‘In een duurzame economie werken bedrijven niet alleen voor de aandeelhouders, maar voor de gehele samenleving. Veel bedrijven zien in dat dat noodzakelijk en onvermijdelijk is. Ze willen die kant wel op, maar weten niet goed hoe. Dat hoeft ook niet, is mijn verhaal. De weg naar een circulaire economie is er één van vallen en opstaan, trial-and-error. Negen op de tien dingen gaan fout, maar uiteindelijk gaat het om dat ene initiatief dat goed gaat.’
Duurzaamheid heeft al langer de interesse van de docent van de International Business School van de Hanze.
‘Tot 2012 werkte ik op de Hogeschool Windesheim. Daar hield ik me al met duurzaamheid bezig en sindsdien is het alleen maar meer geworden. Eén van de eerste studenten die ik in 2013 op de Hanze begeleidde was een jongen die de verschillen tussen uranium- en thorium-reactoren in kaart bracht.’
Thorium, de naam is afgeleid van de god Thor in de Noorse mythologie, is een metaal dat kan worden gebruikt bij het opwekken van kernenergie.
‘Een thoriumreactor is veel veiliger dan een uraniumreactor, het stralingsgevaar is kleiner en het kernafval breekt veel sneller af. In een paar honderd jaar is het weg.’
Natuurlijk, helemaal schoon kun je thoriumenergie niet noemen. Net als aan andere energievormen kleven er bezwaren aan. Dommerholt zet er graag de voordelen tegenover.
‘Eén gram thorium levert net zoveel energie op als 2500 liter benzine. Bij de productie van kernenergie stoot men géén CO2 uit. Met thoriumenergie kun je waterstofgas produceren, dat je via de bestaande infrastructuur aan huishoudens kunt leveren. Daarvoor gebruik je gewoon het bestaande aardgasnet.’
Het is zwaar, ik mis de studenten en collega’s, het werk
Maar een expert op energiegebied is Dommerholt niet. Zijn deskundigheid ligt op het gebied van duurzaamheid, circulaire economie en nieuwe business-modellen.
‘Het klassieke marktdenken geeft problemen. Ik streef naar een economie met meer oog voor mensen. De mens moet centraal staan en niet de winst. Je moet mensen betrekken bij de uitvoering.’
Met collega Derwin Schorren bedacht hij de Bubo-methode, die ervoor moet zorgen dat regionale initiatieven van de werkvloer vaker uitgroeien tot profijtelijke producten en diensten.
‘Bubo staat voor: bottom-up business opportunities. Derwin en ik schrijven er een boek over.’
Schrijven leidt Dommerholt af van de fysieke malheur die hem verhindert van zijn woonplaats Hoogeveen naar z’n werk op de Zernike Campus te reizen. Tijdens een operatie aan z’n keel in april traden complicaties op.
‘Sinds die tijd kan ik niet meer slikken en krijg ik sondevoeding. In augustus mislukte een hersteloperatie.’
Een tweede poging op 18 september had meer succes.
‘Het gaat beter, nu. Maar ik heb nog een lange weg te gaan.’
Vanaf z’n ziekbed blijft Dommerholt zo goed en zo kwaad als het kan bij het onderwijs betrokken.
‘Het is zwaar, ik mis de studenten en collega’s, het werk. Ik doe wat ik kan. De handleiding voor mijn cursus New Business Models, een onderdeel van de master Energie for Society heb ik herzien. Ook heb ik kunnen bijdragen aan de nieuwe Master of Business Administration, hoewel ik er veel minder aan heb kunnen doen dan dat ik had gewild.’ Hoe graag hij het ook wilde, van de begeleiding van afstudeerprojecten is het de afgelopen maanden niet gekomen.
62 jaar is hij, in 2009 gepromoveerd op een proefschrift Corporate Sustainability Performance: Constructs, Measures and Investors’ Responses, maar hij leert nog elke dag van zijn studenten.
‘Ik laat ze dingen uitzoeken en praat met ze over hun bevindingen. Ik leer van hen en zij van mij, dat is het mooie van onderwijs. Samen beslissen we of we er wat mee kunnen. Interactie staat centraal. Prutsenderwijs zoeken we naar nieuwe business-modellen. We moeten wel, als we zo doorgaan als nu zijn de fossiele brandstofvoorraden over honderd jaar op. Ik ben ervan overtuigd dat we lang voor die tijd een circulaire economie hebben.’
Het zijn spannende tijden, maar somberen is onnodig.
‘Er zit zoveel denkkracht en creativiteit in jongeren. Kijk naar het initiatief van Boyan Slat, The Ocean Cleanup. Dat begon gewoon met profielwerkstuk op de middelbare school, en nu is het werkelijkheid. We moeten jongeren de ruimte geven om hun creativiteit te gebruiken. Let universities be playgrounds, zei Nobelprijswinnaar Ben Feringa, en zo is het.’
