Net binnen, verse internationals. Zo’n 1100 buitenlandse studenten bezochten de Welcome Day van de Hanze. Wat zochten ze daar? Milad de wereldvrede, Era een dak boven haar hoofd.
‘Ik heb grote dromen met mijn muziek. Blijdschap, vriendelijkheid. Jazeker, ik heb een boodschap: laten we allemaal streven naar een betere wereld. Vrede op de wereld. Dat is het doel. Om dat voor elkaar te krijgen, moeten we naar elkaar luisteren. En hoe kan dat beter dan door muziek? Wanneer we elkaars muziek leren kennen, leren we elkaar kennen.
‘Ik speel klassieke piano, Mozart en Beethoven. En Bach! Prachtig, ja, ik speel Bach. Heel anders, maar toch ook hetzelfde is Perzische muziek, dat speel ik natuurlijk ook. De derde poot is ambient music, speel ik ook. Mijn plan is om van dat alles heel nieuwe muziek te maken, een samensmelting van oost en west. Ik ben heel benieuwd of dat aanslaat.
Milad Dehghan (33), Iran
‘In Iran heb ik een bachelor Industrial Engineering gedaan en een bachelor Piano. Nee, geen jazz, daarvoor is er geen opleiding in Iran. Geen jazz dus, maar wel Yazd. Zo heet de stad waar ik vandaan kom. Zoek maar op, het is prachtig.
‘Groningen is ook geweldig. We zijn hier nu vijf dagen en het is vijf dagen genieten. Ik zeg we, want we trekken samen op, de studenten van de master New Audiences and Innovative Practice. En we willen zo snel mogelijk samen optreden, het podium op. En jij, dierbare vriend, bent hierbij uitgenodigd!’
Era Alija (20), Kosovo
‘Gjakova is de oudste stad van Kosovo, en dan bedoel ik echt oud, in de prehistorie was er al een nederzetting. In Gjakova studeer ik Social Work. Het komende half jaar volg ik het uitwisselingsprogramma Healthy Ageing van de Hanze. Zoiets kennen we in Kosovo niet, er is wel gezondheidszorg, maar die richt zich niet op het voorkomen van ziekte. Mij lijkt dat een prima taak voor het sociaal werk, het sluit er in ieder geval goed op aan. Als alles goed gaat, ben ik over een half jaar één van de weinige Kosovaren die iets afweten van leefstijlinterventies en gezond oud worden.
Dan denk je iets te hebben en ontdek je dat het adres niet eens bestaat
‘We zijn met z’n vieren en we kennen Groningen inmiddels behoorlijk goed. We maken veel plezier, maar onze situatie is best treurig. Geen van vieren hebben we een kamer. Wel een beurs, maar geen dak boven ons hoofd. We zijn hier nu een week en tot nu toe zijn alle sporen doodgelopen. Dan denk je iets te hebben en ontdek je dat het adres niet eens bestaat. Of je wordt afgewezen omdat je geen Nederlander bent. Waarom? Zeg het maar, ik heb geen idee. Helemaal veilig voelt het ook niet altijd. Daarom zijn we altijd samen als we iets gaan bezichtigen. Nooit in ons eentje.
‘Nu zitten we in een hostel en van het weekend gaan we naar een tante in Osnabrück. Tweehonderd kilometer reizen, dat is te doen, maar niet elke dag en niet voor een lange tijd. Het zou jammer zijn om terug te moeten gaan, want ik vind Groningen prachtig. De gebouwen zijn zo anders dan wat ik gewend ben. Zoveel ouder en groter. En de sfeer is zo aangenaam.’
