Nieuw op de Hanze: Annabelle en Julia

Ze zijn er weer! Of, in dit geval: ze zijn er toch! Buitenlandse eerstejaars. Ze lopen zelfs zomaar rond op de Zernike Campus. Annabelle heeft een huis, maar ze weet niet precies waar. Julia heeft haar zaakjes goed voor elkaar en spreekt zelfs een beetje Nederlands.

Annabelle Bradler (20), Duitsland
‘Nou, zo ver is het nu ook weer niet. Met de auto drieënhalf uur. Hoewel, hoe hard rijden jullie in Nederland, honderd? Ongelofelijk, dat zijn wij niet gewend. Oké, vier uur dan, maar dan ben je in Celle, nog geen vijftig kilometer ten noorden van Hannover. Best een aangename plaats, Celle, ook voor mensen die er niet vandaan komen.
‘Celle is bekend van de typisch Duitse vakwerkhuizen, maar de bevolking is gemêleerd. Zo is er een tamelijk grote Koerdische gemeenschap. Dat gaat allemaal best. Het anti-buitenlanderssentiment vind je vooral in Oost-Duitsland, daar waar juist weinig buitenlanders wonen.

Game Design is een goed alternatief voor een kunstopleiding… althans, dat hoop ik

‘De keuze voor de Hanze was niet zo heel moeilijk. In Duitsland kun je wel iets met Game Design doen, maar programma’s van vier jaar heb je daar niet. Hier wel. Bovendien lijkt Groningen me wel oké.
‘Zoveel van de stad heb ik trouwens nog niet gezien. Ik weet ook niet precies waar in Groningen de Brinklaan zich bevindt. Het is vlak bij een redelijk nieuw treinstation, dat weet ik wel. Ik deel het huis met twee Nederlanders, een Belg en Rus. Ze zijn, hoe moet ik dat nou zeggen… ik ben érg netjes, laat ik het daarop houden. Maar oké, we gaan er wat aan doen, hebben we afgesproken.
‘M’n studiegenoten heb ik deze week een beetje leren kennen. Met sommigen speel ik spelletjes via de computer. Geen games, maar gewone gezelschapsspelletjes. Verwacht je niet van gamers, hè? Maar dat komt omdat daar vooroordelen over leven. Ja, ik ben aardig goed in rekenen en programmeren. Maar het best was ik in art, tekenen, schilderen, noem maar op. Van kunst zou ik graag m’n beroep maken, maar dat is niet voor iedereen weggelegd. Game Design is een goed alternatief, hoop ik.

Duitsers staan hier bekend als harde werkers, ik betwijfel of ik aan dat beeld voldoe

‘Ik hou van games, maar game-verslaafd ben ik niet. Een favoriete game heb ik niet, maar als ik zo iets zou moeten noemen, zou ik zeggen: Assassin’s Creed. Er zijn jongens die veel méér over geschiedenis hebben geleerd via dit game dan tijdens geschiedenisles.
‘In Nederland zijn de corona-regels een stuk minder streng. In Duitsland kom je de school zonder mondkapje de school niet in. Wat dat betreft lijkt Nederland meer op zoals het was voordat de pandemie uitbrak. Maar het blijft allemaal erg vervelend, dat virus.
‘Ik heb al gemerkt dat Duitsers nogal een naam hebben hier. Ze zouden allemaal heel hard studeren en erg hun best doen. Of ik aan dat beeld voldoe, betwijfel ik. Ik zou mezelf gemiddeld willen noemen. Maar gemiddelde Duitse meisjes die van gamen houden zijn hier ook welkom, toch?’

Julia Nesheva (27), Bulgarije
‘Ik ben hier in juni aangekomen. In de afgelopen maanden heb ik de stad leren kennen en ik spreek inmiddels een beetje Nederlands. Ik heb zelfs een baan als conciërge in het Martini Hotel. De afgelopen jaren wilde ik in Engeland hotelmanagement studeren. Maar dat was daar onbetaalbaar, in Nederland is het veel goedkoper.
‘Zo kwam ik hier terecht. Ik ga Facility Management studeren. Ik heb voor Groningen gekozen omdat het niet zo’n grote stad is, ver van de drukte van de toeristen.
‘Ik ben geboren in Bulgarije. Een paar maanden na mijn geboorte zijn we naar Nigeria verhuisd. Daar hebben we veertien jaar gewoond. Toen ik achttien was, ben ik naar het Verenigd Koninkrijk gegaan, waar ik werkte als manager in hotels en fastfoodrestaurants. Tegelijkertijd heb ik ook gestudeerd. Ik heb een diploma in Adventure Tourism gehaald en een diploma projectmanagement.
‘Ik ben niet naar de Welcome Day geweest omdat ik al aan Groningen gewend ben geraakt en alles al heb geregeld om hier te wonen en te studeren. Ik kijk er enorm naar uit om hier een paar jaar te wonen, maar ik weet niet of ik hier voor altijd zal blijven. Ik wil manager worden in een grote hotelgroep, dat betekent dat mijn toekomst misschien buiten Europa ligt.’