Onderwijsstaking in Groningen: veel mensen op de been
Meer mensen dan gedacht en misschien wel precies zoveel als gehoopt. Honderden Zernikebewoners lopen mee. Ook Hanzemedewerkers: ‘… move the government’.
Kwart voor 9, Zernike Campus. Voor het Mercatorgebouw staat een vrouw te folderen. Ze is van WOinActie, dat staat op haar rood-witte jasje. Studenten lopen aan haar voorbij. Eén keer heeft ze beet, een kort gesprek met een man in fiets-outfit. Hij neemt de folder aan en geeft de dame een duimpje. Ze lacht.
Het is 18 maart, dag zoveel in de estafettestaking tegen de bezuinigingen in het hoger onderwijs. Het kabinet wil het mes erin zetten: 1,1 miljard. Kan niet, mag niet, moet niet. Dat was vorige week al het verhaal van Hanze-onderzoeker Sophie de Klerk, die ijverig bezig was om zoveel mogelijk studenten en docenten op de been te brengen. Ze twijfelde of het haar zou lukken. Het programma had ze op 12 maart net klaar. De kern van het Zernike-deel: om 10 uur verzamelen en protestborden maken, om 11 uur in optocht naar de binnenstad.
Karen houdt iedereen die haar maar even in de ogen kijkt aan
Het is 5 voor 9. Normaal gesproken is Karen Geerts programmamanager op het Kenniscentrum Biobased Economy, maar vandaag even niet. ‘Ik ben heel vroeg opgestaan vanochtend. En vanavond ga ik ook aan de slag, maar nu even niet.’ Ze houdt iedereen die haar maar even in de ogen kijkt aan. ‘Het gaat best goed’, zegt ze. Al tientallen folders deelde ze uit en ze oogst steun van Hanze-medewerkers die op weg zijn naar de draaideuren van de HanzeBorg. Een grijze man roept haar toe: ‘Je leek me al zo’n type dat iedere kans aangrijpt om het werk neer te leggen.’ Karin lacht: ‘Die hebben we hier niet nodig en jou dus al helemaal niet.’
Tussen half 11 en 11 uur blijkt dat het geronsel niet voor niets is geweest
Fokje Alkema komt aanrennen, de onderwijsondersteuner van het Centrum voor Talent & Leren vraagt aan Karen of zij ook zo blij is met de slogan die ze met een collega bij elkaar heeft gebrainstormd. ‘Share your talent, move the government.’ Karen proeft de leus even op de tong. ‘Ja, prima.’ Fokje sprint weer naar binnen. ‘Ik ga nog even door!’
Tussen half 11 en 11 uur blijkt dat het geronsel niet voor niets is geweest. Voor het Food Court heeft zich een indrukwekkende menigte verzameld. Eén van de FNV’ers die de aanstaande optocht in goede banen moet leiden schat het aantal aanwezigen met een kennersblik op ‘… tussen de vijfhonderd en duizend.’
De AOb-vlaggen zijn groen, ze wapperen fier in de frisse wind die de zonnewarmte niet tot in de huid laat doordringen. Drie agenten zijn uitgereden om hun witte motoren op verkeersstrategische punten te parkeren.
Dat ene woord, zucht, kan van alles betekenen, maar het is toch een heldere boodschap
Iets over 11. De stoet vertrekt. Bar weinig studenten lopen mee, zo op het oog. Vier van hen hebben wel de moeite genomen. Ze studeren zelfs in Leeuwarden, op de RUG-vestiging in de Friese hoofdstad. Ook zij dragen demonstratieborden. Where’s The Funding?, luidt één van de opschriften. Goeie vraag. Even verderop legt een meisje de laatste hand aan haar protestbord, er staat slechts één woord op: zucht. Het kan van alles betekenen, maar het is toch een heldere boodschap.
Karen Geerts loopt ergens achteraan, ze is een beetje schor. Fokje gaat op in de menigte. Ze heft haar kartonnen strijdkreet. Share your talent, move the government.
