Elke keer is het weer een prachtig schouwspel. Meisjes die gillend met een bezem als wapen hun kamer uit komen rennen. Er is een kakkerlak gespot en dus wordt er snel hulp ingeroepen van een stoere, mannelijke huisgenoot die het beest met een spuitbus te lijf zal gaan. ‘Ongediertebestrijding is een goede business op Curaçao’, weet ook Marthijn Bolhuis.
De geboren Groninger loopt stage bij een bedrijf dat doet in ongediertebestrijding. Van een enkele kakkerlak schrikt de student Bedrijfseconomie niet meer. ‘Ik ging een keer mee op inspectie bij een bakker, waar ze last hadden van ratten. Het was er ongelooflijk smerig, in Nederland zou zo’n bakker meteen zijn gesloten. Maar hier werden ter bestrijding kooien uitgezet en giftig poeder gestrooid. In een bakkerij, nota bene! Als het even waait dan kan het zo tussen het brood komen.’
De werkcultuur van de Curaçaoënaars is net even anders dan de Nederlandse
In zijn eerste week mocht Marthijn meelopen bij alle afdelingen in het bedrijf. ‘Dat was geweldig, ik kwam elke dag thuis met een grote glimlach op mijn gezicht’, glundert Marthijn. Zo leerde hij de praktijk van zijn stage-adres van binnenuit kennen. ‘Eigenlijk is het zonde dat ik het maar een week heb gedaan. Als ik op tijd klaar ben met mijn schoolopdrachten, wil ik nog wel een keer mee met die mannen.’
Vaak lopen studenten op Curaçao stage bij een internationaal bedrijf, waardoor ze weinig in aanraking komen met de echte Curaçaose werksfeer. Voor Marthijn is dat totaal anders en dus leerde hij ook de werkcultuur van de Curaçaoënaars goed kennen. En die is net even anders dan de Nederlandse.
Zo wilde Marthijn voor een klanttevredenheidsonderzoek zijn enquête laten vertalen in het Papiaments. Dat duurde eindeloos en uiteindelijk werden veel ingevulde formulieren niet meegenomen in het onderzoek. ‘Mij maakt dat niet heel veel uit, maar voor het onderzoek is het jammer. Het kennisniveau en werktempo liggen hier wat lager en dat levert vertraging op’, gaat Marthijn verder. ‘Curaçaoënaars zijn over het algemeen afwachtend en nemen weinig initiatief. In Nederland is alles beter gestructureerd. Maar ze willen hier absoluut wel hun best doen, hoor’, verzekert de 23-jarige student me.
Bedrijfsuitje: een heerlijke familiedag met een barbecue op het strand
Gelukkig heeft de Curaçaose werkcultuur ook voordelen. Nog nagenietend vertelt Marthijn over de familiedag van afgelopen weekend. ‘Er was een prachtige villa afgehuurd met zwembad en loungehoeken. Bijna iedereen was er en had familie meegenomen. Een heerlijke dag met een barbecue op het strand. Er werd alleen wel veel Papiaments gesproken onderling, waardoor ik niet alles kon volgen. Maar dat hoort bij zo’n bedrijf.’
Aan het einde van het gesprek keuvelen Marthijn en ik nog wat over voetbal en andere hobby’s. We zitten bij Saint Tropez, zoals de naam al doet vermoeden, een tamelijk elitaire gelegenheid. Ineens voel ik me ongemakkelijk. Marthijn had nog voorgesteld om bij een lokaal tentje te gaan zitten, maar ik had er geen kunnen noemen. Toen kwam ik met dit oer-Hollandse voorstel – de Curaçaose cultuur lijkt ineens weer heel ver weg.
