Over geluk gesproken.

Vannacht droomde ik dat ik op een eiland was, aan de andere kant van de wereld. Op een eiland waar het internet nog onbekend is, waar mensen zelf moeten zorgen voor de productie van voedsel en waar ze geen flauw benul hebben van wat er zich afspeelt in onze wereld. Een plek waar de mensen een onbezorgd, gelukkig leven lijken te leiden.

Gelukkig zijn is een mooi doel, maar ook een onrealistisch doel, denk ik

Ik was in gesprek met een bewoner die mij liet nadenken over de toekomst en over de offers die je in je leven moet brengen om te bereiken wat je wilt bereiken en om gelukkig te zijn. Mijn wekker heeft het gesprek onderbroken, maar het nadenken over geluk niet. Gelukkig zijn klinkt als het hoogst haalbare in het leven. Gelukkig zijn is een mooi doel, maar ook een onrealistisch doel, denk ik. Ik heb lang gedacht dat perfectie een voorwaarde is voor geluk. Een gedachte die, zeker in de maatschappij waarin we nu leven, funest is. Maar bovenal een gedachte die niet lijkt te kloppen.
Op sociale media is een vergelijking met een vreemde snel gemaakt. De vloek van deze tijd, want aan de onrealistische beelden kan bijna niemand voldoen. Niemand is perfect, dat weten we allemaal. Toch streven veel mensen, waaronder ikzelf, naar perfectie. En dat terwijl dat streven vaak veel negatieve dingen met zich meebrengt omdat we (te) veel van onszelf eisen.

Een andere definitie van geluk is: de staat van onverstoorbare tevredenheid, waardoor je kunt terugvallen op jezelf

Als er iets is wat ik de afgelopen tijd heb geleerd, dan is het dat fouten maken niet erg is, dat hobbels en oneffenheden onvermijdelijk zijn, dat voldoen aan een perfect plaatje onmogelijk is en dat je dat ook niet moet willen. Wat ik de ochtend na de droom besefte, is dat je moet kijken naar de dingen die je wel hebt en naar wat de imperfecte onderdelen je wel geven.
Een andere definitie van geluk is: de staat van onverstoorbare tevredenheid die ervoor zorgt dat je, wat voor heftigs, onverwachts of geks er ook gebeurt, terug kunt vallen op jezelf. Wie imperfect durft te zijn, durft voor zichzelf op te komen, sterk te staan en van zichzelf en zijn omgeving te houden met al het gemis, alle fouten en slechte eigenschappen die erbij horen. Tevredenheid, dat lijkt de voorwaarde voor geluk te zijn.