Wat een week, nu al. Er is al flinke tsunami aan wereldnieuws over ons heen gekomen. De paus is er klaar mee. Een rood scherm, maar dan niet stiekem terugkomen! En op Minerva is een PyamapARTy. De pyamapARTy is van dezelfde makers als Hotel Minerva: Laura en Ferdi. Zij geven ons na een turbulente projectweek een mogelijkheid om tot rust te komen in je pyjama, je sloffen aan je voeten terwijl iemand je op rustige toon in slaap praat. Ik zie dan direct Paulien Cornelisse voor me, die je op fluistertoon het Oud-Neerlands Woordenboek voorleest. Misschien is dat ook wel wat voor Benedictus, na al die drukte van afgelopen jaren. Uit die plastic bak aka pausmobiel, rode schoenen in de hoek, pyjama aan en ontspannen bij een verhaaltje voor het slapen gaan.
Maar van paus en Paulien is geen sprake. Laura legt me uit dat je de leraren, werkplaatsbegeleiders, bestuursleden, etc etc, als de ouders van Minerva kunt zien.
Dus kwamen er de hele dag papa’s en mama’s voorlezen, waaronder dean Dorethea van der Meulen. Als de leraren onze ouders zijn, zijn de leerlingen dus de kinderen, vrij eigenzinnige eigenwijze kinderen, dat wel. Door dit project willen de bedenkers mensen bij elkaar brengen, community art dus. Bij elkaar komen en samen ervaringen delen.
En net als bij de kinderverhalen van vroeger krijg je liggend in je pyjama door die ouders nog weer even een beetje kennis in je hoofd gestopt. Of het nou een Hotel of een slaapkamer is, Laura en Ferdi dwingen ons elke keer weer op mooie speelse wijze anders te kijken naar onze eigen school. En zo gaan we ontspannen en enthousiast het derde blok in.
Tweedejaars Theatervormgeving Marie van Linschoten schrijft iedere week een column over Academie Minerva.
