Men zegt dat misdaad niet loont. Thief bewijst het tegendeel. De grijpgrage vingers van meesterdief Garrett weten hun weg te vinden langs dressoir, lessenaar, kerkbank en kabinet. De speler sluipt van schaduw naar schaduw en geen plek is heilig in de rooftocht naar tiara, snuisterij en zilverling.
In een stad die alleen wordt genoemd als The City heerst een mysterieuze plaag waar elke dag meer mensen aan bezwijken. The City ziet er adembenemend uit als een pastiche van een middeleeuwse vestingstad en het Londen van rond de industriële revolutie. Je kunt de vieze roetlaag die alles bedekt bijna op je lippen proeven. The City fungeert als een grote hub van waaruit je missies kunt ondernemen, of gewoon bij openstaande raampjes naar binnen kunt glippen om te zien wat er te halen valt.
Garrett’s plek ligt in de schaduwen, gevechten zijn er vooral om te ontwijken. Zoals het spel zelf laat vallen: ‘A thief that runs away lives to steal another day.’ Zorgvuldig plannen loont en zorgt ervoor dat je je dievengereedschap optimaal kunt benutten. Denk aan waterpijlen om fakkels te doven of metalen klauwen om mee te klauteren. Thief biedt je bijna altijd meerdere opties om een bepaald probleem op te lossen.
De nieuwe Thief voelt als een old-school game in een current-gen-jasje. Het is duidelijk dat Square-Enix goed heeft opgelet op de reactie op Deus Ex: Human Revolution. Ze hebben hun best gedaan het oude Thief-gevoel levend te houden, wratten en al. Dat zorgt echter soms ook voor situaties waarin het voelt alsof je meer tegen het systeem zit te vechten dan tegen de vijand. Ook laten de framerate en audio af en toe wat steekjes vallen. Dat doet trouwens niks af aan het angstzweet dat je voelt als je een slot probeert te kraken, terwijl je weet dat je elk moment betrapt kan worden. Het openschuiven van ramen is wel een beetje onfortuinlijk, waarbij je herhaaldelijk moet button-mashen om het geheel open te krikken. In een situatie waarin er wachters rondlopen natuurlijk erg spannend, maar de rest van de tijd overbodig moeizaam.
Het is erg makkelijk een vergelijking te maken met Dishonored, een game die lange tijd werd gezien als spirituele opvolger van Thief. Kan het zijn dat Dishonored warempel meer Thief is dan Thief zelf? Trek je beste cape over je oren, span die boog aan en ga vooral zelf lekker jatten!
JMX * * *
