Als een driftige mier loop ik door het huis te trippelen. Vond ik eerst het idee van een voorjaarsschoonmaak meer iets voor in een boek van Annie M.G. Schmidt, nu ga ik er volledig in op. Als aangestoken door een virus maak ik lijstjes van kastjes die nog onder handen genomen moeten worden. Op zondag ruik ik naar walvis na het wegschrobben van de groene algen van het balkon. Als ik na het intensieve klusje (rood hoofd, polletje piekhaar, verftuinbroek) om mee heen kijk zie ik dat ik niet de enige ben. Overal waart het virus rond. De ondergrondse vuilniscontainer draait overuren en Ikea springt er handig op in met hun lekker-opgeruimd-en-georganiseerd-reclames.
Opruimen… moet ik dáár hippie-gevoelens van geluk bij ervaren?
Koop een kast erbij, doe er van die handige bakken in en de boel is opgeruimd. Meer rommel + meer handige opruimkasten = opgeruimd huis. En dan is er in deze voorjaarsmanie ook nog eens de eerste opruimgoeroe opgestaan: Marie Kondo. Inmiddels is ze een ware hype. Fijn is dat ze niet altijd het opgeruimde type is geweest. Mijn moeder noemde mij altijd Sloddervos, opruimen en schoonmaken zit duidelijk niet in de aard van dit beestje. Marie Kondo legt de focus bij opruimen op: does it spark joy? Oftewel: word je er blij van? Dus wanneer je je kledingkast uitmest is het raadzaam om te bedenken: word ik blij van deze broek? Of houd ik hem omdat hij duur was, ik er ooit in hoop te passen, omdat het nu eenmaal de mode is en meer van dit soort confronterende vragen.
Iets in mij zegt dat Marie Kondo niet bepaald blij wordt van nog méér Ikea-kasten
Ik vraag me af hoe Marie Kondo tegenover de Ikea-houding staat. Iets in mij zegt me dat ze niet bepaald blij wordt van nog méér Ikea-kasten. In eerste instantie vond ik haar teksten eerlijk gezegd nogal zweverige onzin. Iedereen kan toch gewoon hup even opruimen? Hoezo moet ik daar hippie-gevoelens van geluk bij voelen? Maar, hoe zweefteef het eerst ook klonk, zo praktisch lijkt het nu. Het is logisch dat je je leefomgeving enkel wilt vullen met alles waar je blij en gelukkig van wordt. En zo lifte Marie Kondo op mijn voorjaarsvirus mee, in mijn woonkamer en in mijn hoofd.
Word ik hier wel blij van? Wanneer je eenmaal bent getraind in het stellen van die vraag denk je wel twee keer na voordat je je volstouwt met junk food, of voordat je ja zegt tegen een feestje waar je eigenlijk niet heen wilt. En dat is misschien wel waar het fenomeen voorjaarsschoonmaak om gaat. Ja, een schoon huis is fijn, maar een opgeruimd hoofd is nog fijner. Zo kunnen we doen waar het begin van de lente eigenlijk echt om draait: met leuk gezelschap (mensen of een boek?) het eerste drankje doen van de lente met een wit waterig zonnetje op je gezicht.
