Dat studenten graag eten en (bier) drinken, wordt vaak gezegd. Dat ze ook vaak lid zijn van de ACLO en af en toe een poging doen om gezond te eten, hoor je minder vaak. Studenten zijn net mensen: ze maken zich best weleens druk over hun gezondheid.
Toen duidelijk werd dat Woman’s Health Magazine een Nederlandse versie kreeg, keek ik ernaar uit. Het blad zou informatie over voeding geven, die niet op lucht was gebaseerd en ook niet zo slecht te verteren als droog karton. Hoewel ik me nogal graag laat afleiden door andere zaken, ben ik toch echt een student voeding en diëtetiek. Enorm benieuwd was ik, dus. Wat was dat een teleurstelling.
Het voedingscentrum is onderdeel van de giftige cultuur die mensen een naar gevoel over zichzelf geeft
Dieetcultuur is vaste prik voor een diëtist. Dat gaat van het cliché dat de diëtist je op de vingers tikt als je een snoepje eet, tot het nieuwste ijsblokjesdieet dat die random blogger uit het gluten-hatende dieetland aanprijst. Mensen lezen dingen en dat brengt ze op ideeën.
Waarover je nooit iets leest is de liefde voor je eigen lichaam. Mentale gezondheid is geen prioriteit, zeker niet voor Woman’s Health. Iedere maand schreeuwt de cover dingen als slank & sexy en altijd staat er een foto bij van een meisje van wie je buikblokjes kunt tellen. Men’s Health doet dit trouwens ook, maar dan met spierbonken en koppen als slik deze supplementen om breder te worden.
Ook het voedingscentrum doet mee aan de dieethypes. Surf naar de website en het eerste dat je leest is hoe dj Gijs Staverman achttien kilo afviel. Nergens staat iets over de gevaren van obsessief bezig zijn met voeding of over het hebben van een goed zelfbeeld. Het voedingscentrum zou je moeten helpen om gezonder te worden, maar om duistere redenen, zijn ze onderdeel van een giftige cultuur die mensen een naar gevoel geeft over zichzelf. Dat ik niet de enige ben die het graag anders ziet werd wel duidelijk toen een een verbeterde cover van Women’s Health viral ging.
Ik zou graag meer dingen willen zien zoals dit.
De eerste berichten over ‘slim eten met kerst’ of ‘hoe je de feestdagen overleeft zonder aan te komen’ vliegen me al om de oren en ik word er helemaal gek van. Wat is er zo erg aan om een paar dagen te genieten van eten en drinken met wat fantastische mensen om je heen? Tenzij je rauwe kip wilt serveren, denk ik dat dat toch een stuk minder giftig is dan al dat afslankgedoe.
