Tijdens mijn mbo-tijd verbaasde ik me over mijn klasgenoten die iedere dag te laat de les binnenstrompelden. Terwijl ik om zes uur mijn bed verliet, hoefden zij maar tien minuten te fietsen om om half negen bij de les te zijn. Ongelooflijk, woon je zo dichtbij, krijg je het nog steeds voor elkaar om te laat te komen.
Wat nog ongelofelijker is, is dat ik dat gedrag exact heb overgenomen. Anderhalf jaar later ben ik degene die dicht bij school woont en toch op het laatste moment aan kom sprinten. Steeds vaker storm ik vijf minuten voor de les m’n huis uit, race naar school en haal de les toch nog net op tijd (vijf minuten na aanvang valt binnen de marge). Direct na binnenkomst staar ik in de blikken van klasgenoten die buiten de stad wonen, zij zijn wel netjes op tijd. De rollen zijn omgedraaid.
Nu betekent verslapen alsnog op tijd kunnen komen, hierop heb ik heel m’n leven ingesteld
Hoe het komt dat ik het patroon van mijn oud-klasgenoten ben gaan volgen? Ik heb er geen heldere verklaring voor. Misschien komt het door mijn ritme, dat werd al verstoord tijdens m’n eerste maand in Groningen. Toen ik verder van school woonde, was ik verplicht om een gezond ritme te volgen. Te laat naar bed gaan betekende verslapen, en verslapen betekende dat de bus me voorbijreed, dat ik in de kou moest wachten en dat ik de les miste. Nu betekent verslapen alsnog op tijd kunnen komen. Hierop heb ik heel m’n leven op ingesteld. Met andere woorden: het heeft me lui gemaakt. Eerder was ik dolgelukkig als ik tot half acht mocht uitslapen. Nu is het idee van om half acht opstaan een verschrikking waar ik niet over na wil denken.
Soms probeer ik m’n oude ritme weer op te pakken, maar wie eenmaal heeft geproefd van langer in je nest liggen, kan niet meer terug. Dus hoe hard ik mezelf ook inprent om op tijd naar bed te gaan en vroeg op te staan, het is een missie die gedoemd is te mislukken. Morgen sprint ik waarschijnlijk weer op het laatste moment mijn huis uit en zullen m’n klasgenoten me weer hoofdschuddend begroeten. Waarschijnlijk begrijpen ze niet hoe iemand die zo dicht bij school woont, te laat kan komen. Het antwoord bestaat uit bijna alle woorden van de reclame van Tele2, en dan in een andere volgorde: omdat het niet moet, kan het.
