De energierekening van Anne is te hoog. De derdejaars bezuinigt op alles. En nog lukt het haar niet om de eindjes aan elkaar te knopen.
‘Ik douch alleen nog maar op de sportschool en na het zwemmen. Thuis was ik me alleen boven de gootsteen.’ De stookkosten van Anne Ridder (28) zijn zo hoog dat ze drastische maatregelen moet nemen om niet in de problemen te komen. ‘Dus ga ik minstens vijf keer per week naar de sportschool, dat is vaker dan ooit’, grinnikt de derdejaars Sociaal-Juridische Dienstverlening. ‘Is die energiecrisis toch nog ergens goed voor.’
‘Woningcorporaties hebben helemaal niks gedaan aan het isoleren van hun woningen en dat zijn ze ook niet van plan’
Anne, die opgroeide in Noordhorn, woont nu negen jaar in Groningen. De laatste vijf jaar in Selwerd, in een flat die ze deelt met driehonderd andere studenten. Begin dit jaar kreeg ze een brief waarin stond dat alle wijkbewoners op 11 januari gratis energiebesparende spullen konden ophalen bij Sunny Selwerd. ‘Daar was ik natuurlijk erg blij mee. Een hartstikke goed initiatief van Duurzaam Groningen, maar de bijeenkomst zelf leek wel een marketingstunt van de woningcorporaties. Ze deden erg hun best om goed voor de dag te komen, maar ondertussen hebben ze helemaal niks gedaan aan het isoleren van hun woningen. En volgens mij zijn ze dat ook niet van plan.’
Anne is een veteraan in het aanpakken van huisbazen, maar tijdens de huidige energiecrisis krijgt ze geen poot aan de grond. ‘Dat studenten geen energietoeslag krijgen, vind ik gewoon discriminatie.’ Voor Anne was dit reden om zich aan te sluiten bij de collectieve rechtszaak van de Landelijke Studentenvakbond.
Het goedmakertje voor de afwijzing was een foldertje met besparingstips
‘Mijn aanvraag voor compensatie was natuurlijk afgewezen, net als die van alle Groningse studenten. Na de afwijzing kreeg ik doodleuk een brief waar in stond dat ik ten onrechte energietoeslag had gekregen. Daar was ik behoorlijk pissig over, want ik had helemaal geen toeslag ontvangen. Wel hadden ze er als goedmakertje voor de afwijzing een foldertje met besparingstips bijgedaan.’
Het isolatiemateriaal dat ze via Duurzaam Groningen en de gemeente kreeg, zal ze zo snel mogelijk aanbrengen. ‘Ik heb geen flauw idee hoe dat moet. Gelukkig komt een vriend me helpen met de folie die de warmte moet binnenhouden.’
Ondertussen doet ze alles wat ze maar kan bedenken om geld uit te sparen. ‘Sinds de verhoging van de stookkosten weet ik niet of ik het deze maand redt. Een bijbaan heb ik niet, daarvoor is mijn studie te veeleisend. Ik kon mijn hele studententijd prima uit de voeten met de stufi. Maar nu? Ik wil natuurlijk een torenhoge lening voorkomen.’
‘En dan heb ik nog geluk, andere mensen hebben niet eens iemand bij wie ze kunnen aankloppen’
Zuinig zijn én energie besparen, in deze penibele situatie zit er voor Anne niets anders op. Ze overweegt zelfs om zich aan te melden bij de Voedselbank. ‘Het gaat simpelweg niet meer. Een dagje uit zit er niet in en ’s avonds de stad in? Dat doe ik ook niet meer. Daar bespaar ik natuurlijk veel geld mee. Maar toch red ik het niet.’
Waarop ze verder nog zou kunnen besparen, weet Anne inmiddels niet meer. ‘Je wilt ook nog een beetje een leven overhouden’, zucht ze. In het uiterste geval zou ze bij haar ouders kunnen aankloppen, maar dat doet ze liever niet. ‘En dan heb ik dus nog geluk, want veel andere mensen hebben niets eens de mogelijkheid om op anderen terug te vallen.’
Anne heeft zich aangesloten bij een Facebookgroep waar mensen terecht kunnen als ze geen geld meer over hebben voor een fatsoenlijke maaltijd. ‘Ik vind het schrijnend dat zoveel mensen hiervan gebruik moeten maken in een land als Nederland. Het sociale systeem moet echt op de kop.’
‘Het heeft wel wat om zuinig te leven, hoewel ik dat makkelijk kan zeggen, want ik ben een beetje een kniepert’
En dan heb je ook nog van die boomers die haar vertellen dat haar generatie niet zo moeten zeuren. Daar is Anne wel zo’n beetje klaar mee. ‘Mensen doen alsof studenten van nu alles op een presenteerblaadje krijgen, maar dat is niet zo. Van ons wordt veel meer verwacht dan van vorige generaties. De studie hadden we al en de druk om die zo snel mogelijk af te ronden om een torenhoge studieschuld te voorkomen. En nu moeten we de energiecrisis doorkomen zonder ook maar enige vorm van compensatie.’
Gelukkig heeft ze oog voor de positieve kanten van de ellendige situatie. ‘Het heeft wel wat om zuinig te leven. Nou ben ik ook wel een beetje een kniepert, dus misschien is het voor mij iets makkelijker. En zuinig leven is ook iets waarmee ik ben opgegroeid. Maar toch, toen ik net op kamers was en in een studentenhuis woonde, dacht ik niet eens na over m’n energiegebruik. Ik had de verwarming op 22 graden en liep in hemdjes door het huis. Nu doe ik dat echt niet meer.’
Maar het blijft vervelend. ‘Ik doe de laatste tijd heel erg mijn best om zo weinig mogelijk energie te gebruiken en nog steeds kom ik niet rond. Zo zou het niet moeten zijn.’
Foto: Harjan Offereins
