Bij de Les: Rûchhouwer, #?

Wie z’n kop erbij houdt, heeft het zo onder de knie. Voor een röntgenfoto draaien MBRT-tweedejaars echt hun hand niet om. Ook niet als docent Jornt ze op de vingers kijkt.

– We zijn klaar. De foto’s gaan nu naar de radioloog die ze zal beoordelen. Binnen drie dagen krijgt u uitsluitsel en dan krijgt u ook te horen hoe het verdere verloop is.
– Maar wat als het nou gebroken is?
(Oeps, rumoer, gelach.)
– Ahum… u mag nu even plaatsnemen in de wachtkamer. Over ongeveer een kwartier zal dokter X de bevindingen met u bespreken.
Het is het enige foutje dat tweedejaars Sabine maakt in het rollenspel waarin Anouk patiënte Betteke speelt, die haar ellenboog heeft bezeerd. (‘Het was gewoon op straat, daar lag kennelijk wat en voor ik het wist lag ik ook.’)
In lokaal B2.07 van het Wiebengacomplex oefenen studenten Medisch Beeldvormende en Radiotherapeutische Technieken hoe ze röntgenfoto’s moeten maken. Dat is niet moeilijk als je er bedreven in bent. Een ervaren MBB’er (Medisch Beeldvormings- en Bestralingsdeskundige) neemt volgens docent Jornt de Vries op een werkdag zonder problemen tachtig foto’s. ‘Over twee jaar kunnen jullie dat ook.’

Je had de tafel omhoog kunnen laten gaan, dan was die arm vanzelf goed komen te liggen

Voor MBB’ers in de dop is er veel om rekening mee te houden, en vaak te veel. Neem nou Sabine, de studente die Betteke bijna naar huis stuurde met misschien wel een gebroken wat-dan-ook. Ze deed haar werk prima, docent Jornt is ervan overtuigd dat ze met een zelfde prestatie haar assessment met vlag en wimpel zal halen (en dáár oefenen we allemaal zo hard voor), maar er is best nog wat op aan te merken.
‘Zullen we nu dan even een time-out?’, vraagt Jornt. (Een time-out is hier geen pauze, integendeel.)
Martha: ‘Had je je handen wel gewassen?’
Sabine: ‘Jawel, alsof dan, ik was het zeker niet vergeten. M’n ring trouwens wel. Had af gemoeten.’
Stephan: ‘Je had de tafel omhoog kunnen laten gaan, dan was die arm vanzelf goed komen te liggen.’
Sabine: ‘Ach ja, goede tip.’
(Stephan heeft gelijk, zo blijkt als Betteke-Anouk haar arm nog eens neerlegt en de opnametafel zachtjes omhoog zoeft.)
Jornt: ‘Waar was Sabine goed in?’
Susanne: ‘Patiënt-communicatie. Heel goed.’
Jornt: ‘Echt, beter kan niet.’

Hekje en vraagteken zijn de symbolen voor de meest gestelde vraag: is er sprake van een breuk?

De MMB’er kan een fout maken, maar de specialist die de opdracht verstrekt ook. Eén op de vijf aanvragen voor een röntgenopname is niet helemaal correct. Toch leidt dat maar zelden tot een verkeerde foto, mede doordat MBB’ers hun doen en laten uitgebreid bespreken met de patiënt.

De volgende patiënt is Erik (gespeeld door Aukje) die aanklopt bij MBB’er Stephan. Op het casusformulier staat: pijn in rechterhand, #? Hekje en vraagteken zijn de symbolen voor de meest gestelde vraag: is er sprake van een breuk?
– Dit is van kort geleden. Hoe is het gekomen?
– Ik was bij een optreden van De Hûnekop.
– ?
– Daar waren nogal wat rûchhouwers. Op een gegeven moment werd het me te veel, toen heb ik uitgehaald.
– Aha, gaat u maar zitten.
De gekwetste hand moet van boven en van de zijkant worden geschoten met röntgenstralen. Dat laatste is het moeilijkst, want de vingerbotjes moeten naast elkaar liggen, en beslist niet op elkaar. Stephan drapeert Erik-Aukjes hand heel voorzichtig naast elkaar. Pas als de hand goed ligt, draait hij de camera in de juiste positie.
Jornt de Vries glimt van blijdschap.
‘Een perfecte schrijvershoek. En je hebt er netjes omheen gediafragmeerd.’
Time-out.
‘Wat vinden we ervan?’
Sandor: ‘Een negen met een griffel.’
Abel: ‘Lekker gewerkt, pik.’

Foto: Luuk Steemers