De man achter Parkrun Grunn: sportstudent Rhys Williams

‘Er komen vandaag minder mensen dan vorige week’, zegt Rhys Williams (25), ‘dat is bij elke Parkrun zo. De eerste keer komen er veel nieuwsgierigen opdagen, daarna moet het concept van run for fun zich bewijzen.’

Goedgemutst staat derdejaars Sportstudies Rhys Williams op 7 maart de vrijwilligers te woord. De Groningse Parkrun is zíjn idee. Het is kwart voor negen, een kwartier voor de aanvang van de tweede Parkrun in het Stadspark van Groningen. Deelnemers betalen geen cent en als ze zich netjes hebben opgeven, wordt de tijd die ze lopen tot op de seconde nauwkeurig vastgelegd.
Groningen is pas de negende Nederlandse plaats waar Parkrunners iedere zaterdag vijf kilometer wandelend, joggend of hardlopend kunnen afleggen. Eenzaam en alleen kunnen ze zich onmogelijk voelen, want op dezelfde dag lopen vele duizenden dezelfde afstand in een park bij hen in de buurt. De bakermat van de Parkrun is Rhys Williams’ vaderland Engeland waar in 2011 het eerste officiële startschot klonk. Inmiddels doen er wereldwijd meer dan zes miljoen mensen aan de Parkruns mee.

De Parkrun in Grunn, heb je er slapeloze nachten van gehad?
‘Jazeker. Er moesten nogal wat voorbereidingen worden getroffen voordat we van start konden gaan. Je kunt niet zomaar beginnen, zo moet de internationale organisatie achter de Parkrun het parkoers goedkeuren. Dat is vorige maand gebeurd, en verder doe ik er alles aan om er een succes van te maken. Vanochtend was ik al om half zeven wakker, six thirty.’

Kon je gemakkelijk aan vrijwilligers komen?
‘Dat ging heel vlotjes. We hebben rond de tien tot vijftien mensen nodig om de looprichting aan te geven. En we hebben mensen nodig die vooraf richtingbordjes plaatsen. Na afloop moeten die alles opruimen. Daarna we evalueren aan de koffietafel in de kinderboerderij. Na vorige week meldden zich weer nieuwe vrijwilligers. Do you want to volunteer too?’

Hoewel het een loop is voor iedereen en alle niveaus, verschijnen er ook mensen aan de start die de strijd met de klok aanbinden. De 31-jarige Jurjen Boog uit Utrecht legde de tweede Groninger Parkrun af in een tijd van 18 minuten en 33 seconden.

‘Het voordeel van snel finishen is dat je nog kunt meehelpen als vrijwilliger’

‘Ik heb lekker gelopen. De tweede ronde ging wat minder maar ik herstelde gemakkelijk en kwam weer in mijn ritme. Ik vind het een fantastisch parcours met aan het eind een pittige heuvel. Vorige week werd ik derde in Utrecht, dat parcours is echt minder.
‘Ik had niet verwacht de snelste te zijn, met al die studenten hier. Maar ik had extra motivatie, want ik wilde m’n vrouw een ronde lappen en dat is me gelukt. De Parkrun is leuk voor lopers met verschillende tempo’s. Een bijkomend voordeel van snel finishen is dat je na afloop kunt meehelpen als vrijwilliger.’

Fysiotherapeut Adri Hartveld is al vanaf het eerste moment betrokken bij de Parkrun. De zestigjarige Hartveld was in de tachtiger jaren een toploper, zo werd hij in 1986 Nederlands kampioen op de marathon (2 uur, 15 minuten en 32 seconden). Vanaf 1983 woont en werkt hij in Engeland, momenteel in Newcastle. ‘Bewegen is goed voor de gezondheid en Parkrun organiseren is een geweldige manier om daaraan bij te dragen. Het is inmiddels een enorm succes en dat wordt het in Nederland vast ook. De steun van anderen voor, tijdens en na de Parkrun maakt het zo speciaal. Of het nu om het vertrouwen gaat, het willen afvallen of de gezondheidswinst, tijdens de Parkrun komt alles samen. Waar we ook zijn, hoe we ons ook voelen, op zaterdagochtend zijn we onderdeel van de verbazingwekkende Parkrun-beweging.’
Bij de tweede Parkrun in het Stadspark stonden 47 enthousiastelingen aan de start. Zoals verwacht 44 minder dan de week ervoor. ‘Geen probleem’, zegt organisator Rhys Williams, ‘het is als met het lopen zelf, ik heb er alle vertrouwen in dat we stap voor stap vooruitgaan.’

Coverfoto: Sportstudent Rhys Williams (helemaal links) voor de start van de Parkrun op 7 maart (foto: Ger Ettes)