Dromen op Noorderzon
Je weet niet hoe je het bekijken moet. Het theaterstuk van The Black Atlantic op het Noorderzonfestival heet niet voor niets Somnium, wat droom betekent, of mijmering. Zo’n dertig bezoekers krijgen via een donkere sluis toegang tot het inwendige van een hagelwitte ballon, uit hun koptelefoons komt psychedelische muziek. Langs de bolle wanden bruist een zachte windstroom, die allengs minder koel aanvoelt. Vier mannen in witte jassen, The Black Atlantic, betreden de ballon en lopen met starre robotachtige bewegingen naar vier katheders waarop laptops liggen.
… en Stephanie laat zich meevloeien op de kosmische klanken die The Black Atlantic in de gehoorgangen van de aanwezigen strooien
Eén van de mannen loopt naar het midden van de zaal waar zich tussen de daar opgestelde vier pilaren een in zwart tenue gestoken vrouw bevindt. Het enige wit wat zij draagt is een lint dat fungeert als blinddoek. De man ontdoet Stephanie van der Wiel, want zij is het, van de blinddoek en de danseres laat zich meevloeien op de kosmische klanken die de Atlantic-mannen in de gehoorgangen van de aanwezigen strooien. Of Stephanie brengt de klanken van de muziek teweeg, dat zou natuurlijk ook kunnen. Of misschien zijn de projecties op de reuzenlampenkap die aan de pilaren zijn bevestigd wel de geleiders van haar bewegingen.
Sommige bezoekers zijn nog slaapdronken, andere zijn ineens klaarwakker geschrokken
Hoe dan ook, de aandacht van de aanwezigen verlegt zich voortdurend van beeld naar geluid, naar beweging, naar de mannen achter de laptops, naar de eigen aanwezigheid in de ballon, naar de andere bezoekers en naar wie weet wat. Het is net als in… een droom. Veertig minuten later ontwaken de bezoekers en verlaten het pand aan Violenstraat 4. Sommigen nog slaapdronken, anderen ineens klaarwakker geschrokken. Een man met Groningse tongval zegt: ‘Ja, dat was een bijzóndere voorstelling, maar van mij had het wel korter gemogen.’
Oké, zo kun je het dus ook bekijken.
————————————————————————————————————–
The Black Atlantic is de groep van stuwende kracht Geert van der Velde die zijn opleiding volgde aan de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden.
Stephanie van der Wiel is naast danseres, dansdocente en choreograaf ook een (aan de Hanzehogeschool) afgestudeerd fysiotherapeut.