ESNS17: Potje airhockey met Stuart Mavis

De laatste dag van Eurosonic Air is een Gronings onderonsje. Naast Hans Hanneman, Orange Skyline en ‘De Kraan’, weet ook Stuart Mavis de koukleumen op de Grote Markt in beweging te krijgen. Als het adrenalinelevel van frontman Sjoerd Vriesema enigszins is gedaald, ontmoet ik hem bij de snackmuur, om hem daarna het vuur aan de schenen te leggen tijdens een potje airhockey.

‘Ik ben gesloopt, maar voldaan. Hier leef je het hele festival naartoe, en wat was het vet’, zegt hij met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht. Die uitdrukking is terecht, want de tent was goed gevuld, de respons van het publiek uitstekend en ondanks de matige akoestiek zet Stuart Mavis met catchy popdeuntjes een toffe show neer.

Na een jongleersessie met eierballen (’t blijft een showpikkie) lopen we met onze ballen in de hand naar Streetlife. Wandelend over de gele klinkers schudt de jonge Groninger meerdere enthousiastelingen de hand en neemt hij de nodige complimenten in ontvangst. Eenmaal aangekomen in het poolcafé dropt hij zijn gitaar in een hoek, waarna hij met zijn kenmerkende brede glimlach in zijn handen wrijft: ‘Dit heb ik lang niet gedaan, man.’ We staan lijnrecht tegenover elkaar, met als strijdtoneel de airhockeytafel. Terwijl de puck van links naar rechts vliegt, leg ik Sjoerd een aantal pittige stellingen voor.

Stuart Mavis is niks meer dan een verlengstuk van Sjoerd Vriesema met een aantal muzikanten eromheen.
‘Waar: ik denk echt dat dat klopt. Het kostte me wel wat tijd om eraan te wennen een alter ego te hebben, maar Stuart Mavis is een uitvergroting van de persoon Sjoerd Vriesema geworden. Toch zijn we met z’n allen verantwoordelijk voor het product. Dat maakt de rest van de band net zo’n belangrijk onderdeel van Stuart Mavis als ik zelf ben.’

De bravoure die hoort bij een frontman heb ik van nature.
‘Zeker waar: ik was altijd al die guy in de klas die een grote bek had, graag in het middelpunt van de belangstelling stond en er alles aan deed om mensen aan het lachen te krijgen. Ik heb echt een podium nodig, in welke context dan ook. Tegenwoordig ben ik me meer sociaal bewust dat mensen het lang niet altijd op prijs stellen dat je continu bezig bent alle shine te pakken, dus pas ik me meer aan op de situatie. Maar het blijft wel de aard van het beessie.’

Diep in mijn hart wil ik snoeiharde trap-muziek maken.
‘Waar: dat doe ik misschien stiekem al. Ik heb wel een paar side-projects, maar die houd ik lekker voor mezelf! Het is fijn om creatief gezien ook met andere dingen bezig te zijn dan met Stuart Mavis. Hiphop vind ik op dit moment zo fucking interessant. Favoriete artiest op dit moment: Young Savage.’

De druk voor een muzikant is  vele malen hoger tijdens Eurosonic Noorderslag  dan bij een ander optreden door de aanwezigheid van bobo’s uit de muziekindustrie.
‘Waar: het ding is: je wilt geen fok geven, maar je doet het toch. Vooral bij zo’n optreden op de Grote Mark kan het een kwestie zijn van make it or break it. Dat geldt ook voor de boys van Orange Skyline. Gelukkig hebben ook zij een fucking vet optreden neergezet. Hun muziek is zo glad en smooth op een chille manier. Heerlijk hoe Stefan over dat podium glijdt!’

Ons kent ons is zwaar aan de gang in Groningen, maar dat is eigenlijk een voordeel

Zonder de Academie Voor Popcultuur zou ik nooit op de Grote Markt hebben opgetreden.
‘Waar: op eigen kracht had ik het misschien ook gered, maar had het langer geduurd. Er is geen vaste formule op de Academie voor Popcultuur. Die maak je zelf en daar passen anderen zich op aan. Het is heel prettig werken op die manier. Dat koester ik wel. Bovendien loopt er gigantisch veel expertise rond op het gebied van muziek en business. Elke muzikant heeft daar wat aan.’

Ondertussen beginnen we een tweede potje airhockey. De zanger veegt de vloer met mij aan, wat zomaar kan liggen aan het feit dat ik tijdens de battle mijn vragen moet oplezen. Óf het is natuurlijk een verschil in-skills. Vul zelf maar in.

De ons-kent-ons cultuur in Groningen zorgt ervoor dat je netwerk net zo belangrijk is, als je talent.
‘Sowieso: je kunt al het talent van de wereld hebben, maar je strandt geheid als niemand ervan af weet. Ons kent ons is zwaar aan de gang in Groningen, maar dat is eigenlijk een voordeel. Wat mij betreft wordt het nog hechter, zodat er nog meer kennis en muziek wordt uitgewisseld tussen muzikanten.Hoe vet zou het zijn als er een mixtape komt van Groningse artiesten, of dat we als een soort collectief op Noorderslag zouden staan. Er zijn zoveel vette acts hier. We komen er wel aan.’

Tekenen bij Sony is op dit moment de juiste beslissing om verder te komen als band.
‘Waar: we hebben er lang over nagedacht, maar hebben besloten om het toch te doen. We kunnen het label gebruiken voor een netwerk en voor de marketing en promotie van ons product. Vooral dat laatste kost heel veel tijd. Bovendien geeft het wat gemoedsrust als je weet dat er mensen voor je werken die weten waar ze mee bezig zijn. Ook de muziek naar een internationaal niveau tillen, is nu makkelijker. Elk land heeft een Sony, dus een stap naar het buitenland is zo gemaakt.’

Stoppen nu, ik moet niet te sentimenteel over mijn broertje gaan worden!

Ik zat ooit samen met mijn broertje Jochem in een band genaamd Not Able en vind het jammer dat hij tegenwoordig niet meer met mij op het podium staat.
‘Niet helemaal waar: die jongen kan zo goed drummen, maar vond de muziekwereld een veel te onzeker bestaan. Wat dat betreft bewandelt hij zijn eigen pad en dat vind ik mooi om te zien. Als onze drummer Shawn zou uitvallen, zou ik Jochem zo meenemen op tour, hoor. Moet-ie wel flink aan de bak. Hij geniet op dit moment vooral van hoe ik en zijn vrienden van Orange Skyline het doen. Hij is een ongelofelijke liefhebber. Echt te gek. Stoppen nu, ik moet niet te sentimenteel over mijn broertje gaan worden!’

‘En nu ga ik eten met mijn moeder.’
Na twee potjes te zijn afgedroogd, neem ik afscheid van Stuart Mavis. Sjoerd Vriesema in de Groningse volksmond. ‘Precies op tijd voor het etentje met mijn moeder’, zegt hij voordat onze wegen zich scheiden. Hij is zo lekker gewoon gebleven. Volgend jaar hoop ik Stuart Mavis te zien op Noorderslag en wie weet zien we hem binnenkort onder een ander alias kneiterharde trap brengen op het podium. Daar ben ik zeker bij.

Foto’s: Jasper Bolderdijk (c)