ESNS17: wat is mijn polsbandje waard?

Ik sta in de parkeergarage aan het Damsterdiep. Polsbandje ophalen. Ik ga dit jaar voor het eerst naar Eurosonic Noorderslag en kan mijn geluk niet op. “Het is een passe-partout”, zegt een enigszins vermoeide jongemeid terwijl ze me stevig insnoert. Top, denk ik. Het bandje verschaft mij de komende dagen toegang tot elk café, kroegje en poppodium in Groningen. En dat is wat waard, niet?

De trouwe Eurosonic- en Noorderslagbezoeker tikt dit jaar €137,50 af voor een ticket. Een schijntje voor een driedaags festival, zou je zeggen. Ware het niet dat er sprake is van een totale wildgroei, in positieve zin, aan gratis festivals en showcases de komende dagen. Jagersonic, Pleuropsonic, Grunnsonic, Circlesonic, Uurooosonic, Toetersonic en Platosonic zijn nog maar een fractie van het geheel. Je ziet door de sonics de euro niet meer.

wat is mijn passe-partout dan in godsnaam nog waard?

Veel van de evenementen die in de slipstream van Eurosonic Noorderslag meeprofiteren, zijn nog vermakelijk ook. Prima bands, leuke kroegen, en net als de officiële locaties: genoeg bier om de muziek nóg beter te laten klinken. Leuk en aardig, al die gratis optredens, maar wat is mijn passe-partout dan in godsnaam nog waard?

Monopoly-geld

Het gaat beginnen, de kermis die Eurosonic Noorderslag heet. De app-groep barst los: ‘wij zijn nu bij I.Turn.IT, kom hierheen dan’. Mooi, dan pleur ik nu mijn eigen bedachte schema voor vanavond de prullenbak in en loop wel naar de Oosterstraat. Het pand van het Groningse bedrijf dat zich bezighoudt met het aantrekkelijk maken van IT voor jongeren, is vanavond het decor van Friese Lente:  een showcase met Friese acts. Groningen uit, altijd lastig.

De uitsmijter kijkt naar me alsof ik met een briefje monopoly-geld wapper

Ik wandel naar de ingang, klaar om mijn mouw op te stropen. “Bandje?”, vraagt de brede man met een  ‘V’ op zijn borst. “Maar natuurlijk meneer de beveiliger”, zeg ik terwijl ik trots mijn glimmende blauwe ESNS-bandje tentoonstel. De uitsmijter kijkt naar me alsof ik met een briefje monopoly-geld wapper. “Nee dus”, bromt hij. Ik krijg een tweede armband omgeplakt, waarna  ik mijn weg mag vervolgen. Gratis. De blauwe ESNS-decoratie ter waarde van €137,50 bedek ik weer.

De geur van een dode farao

Als het optreden van O, kutjes is afgelopen, loop ik naar buiten. Op naar de volgende dan maar. Veel tijd om na te denken wat de volgende stop wordt, hebben we niet. ’t Regent dat het giet. “Cleopatra!”, roept Teo al rennend. Omdat het mij onwaarschijnlijk lijkt dat hij een Egyptische koningin ziet lopen, ga ik ervan uit dat hij de studentenvereniging bedoelt. Ik neem een hijs van mijn doorweekte sigaret, blaas alleen mijn eigen adem uit en schiet naar binnen.

In Cleopatra hangt een geur die je verwacht van een koningin die al meer dan tweeduizend jaar dood is

Ik draag op dit moment welgeteld twee polsbandjes voor de sier, want een vriendelijk ‘goedenavond’ volstaat hier als entreebewijs. Al snel sta ik schouder aan schouder, buik aan rug, rug aan buik in een tjokvolle tent te luisteren naar vier jongens met snorren. In Cleopatra hangt een geur die je verwacht van een koningin die al meer dan tweeduizend jaar dood is, maar klagen doe ik niet. Ik sta tenslotte droog met een natje in mijn hand naar livemuziek te luisteren.

Vera is Vera plus babyboomers vandaag

Ik doe vanavond nog enkele andere kroegen aan, maar geen enkele keer hoef ik mijn blauwe glimmer te laten zien. Ik vergeet dat ik hem nodig heb, of dat hij überhaupt om mijn pols zit. Dan wil ik Vera binnenstappen: “Meneer, bandje alstublieft” YES! Die heb ik wel. Trots wandel ik door de muziektempel. Wow, hier zit dus de culturele elite. Zij hebben betaald voor een bandje. Zij hebben geld over voor kwaliteit én kwantiteit. Zij zijn hier voor ’t eggie. De liefhebbers. Nu gaan we het meemaken. Wat een spanning.

De elite drinkt haar laatste pint en waggelt huiswaarts

Maar waar is de muziek? Hoe laat is het? Te laat. De acts hebben plaatsgemaakt voor de muziekinstallatie. De elite drinkt haar laatste pint en waggelt huiswaarts. Vera is gewoon Vera plus babyboomers vandaag. Niks mis mee, en best gezellig.

Groningen bruist, met of zonder passe-partout

Maar wat is mijn ESNS-bandje nu waard? Vandaag niet zo gek veel. Deze dagen draaien voor mij om gezelligheid, strunen door Groningen, kroeg in, kroeg uit en overal livemuziek. Dit festijn wordt mede mogelijk gemaakt door de wildgroei aan gratis evenementen. Waar ik de komende dagen naartoe ga, weet ik nog niet. Als het maar droog is, en gezellig. Groningen bruist, met of zonder passe-partout.

Foto’s: Jasper Bolderdijk (c)