Gekkenwerk: ongetraind NL doorkruisen op inline skates

Erwin Zantinga doorkruiste Nederland op inline skates, volledig ongetraind, in hartje winter. Hij maakte er zijn afstudeerproject voor de Academie voor Popcultuur van. 

Het moment dat ik de skates voor het eerst onder bond was echt een prachtmoment. M’n moeder keek me met bezorgde ogen aan. Terwijl ik probeerde te staan en mijn evenwicht te houden, zei ik: ‘Ah mam, het gaat wel, het lukt wel…’ Na een aantal pogingen om mij over te halen om een paar dagen te wachten tot het weer beter was, reed ze uiteindelijk weg en liet mij alleen achter. Tien meter over de grens bij Duitsland, in de natte sneeuw. De eerste gedachte die op kwam was: ‘Ok, dit gaat niks worden, ik kan echt geen 450 kilometer op skates doen, zonder training…’ Maar toch ben ik gegaan, en heb ik uiteindelijk twintig kilometer verderop mijn tentje opgezet in een klein natuurgebied. Een tweegangendiner van broodjes met lauwe cup-a-soup moest de energie aanvullen van de hele dag inline-skaten met een backpack van vijftien kilo op m’n rug. Dit was dus avontuur.

Het avontuur bracht me van het meest oostelijke punt naar het meest westelijke punt in Nederland; van Noordoost Groningen naar Zuidwest Zeeland. Een reis van 450 kilometer die ik op inline skates af wilde leggen. Waarom op inline skates? Om een uitdaging aan te gaan, wat spanning in mijn leven te creëren en te kijken of ik het überhaupt wel kon. De uitdaging vind ik een belangrijk onderdeel van avontuurlijke reizen. Door een persoonlijke uitdaging aan te gaan, leer je dingen over jezelf die je eerst nog niet wist. Zo heb ik dus geleerd dat ik zestien dagen met een backpack van vijftien kilo op mijn rug door het land kan skaten, zelfs al is het winter. Ik heb geleerd dat ik de pijn van blaren kan negeren, en kan leven op kruidkoek en omeletten. Met af en toe een biertje als beloning!

De eerste paar dagen waren natuurlijk het zwaarst. Ik had de eerste dag een elleboogblessure opgelopen, en de blaren waren de tweede dag al aanwezig. Daarnaast duurt het ongeveer drie dagen voordat je aan de kou gewend bent geraakt, maar als je dat allemaal aan kan, kan je de rest van de 450 kilometer ook aan. Op dag zeven kwam ik dan eindelijk in Hilversum aan. Een belangrijk punt voor mij, omdat een vriend van mij hier woonde en ik dus even een aantal dagen kon chillen en eten als een zwijn.

Na deze rustperiode was alles relatief makkelijk. Elke nacht vond ik een mooi plekje voor mijn tent in de Nederlandse natuur en legde ik per dag 35 tot 40 kilometer af. Uiteindelijk, na zestien dagen, heb ik het gehaald. Daar stond ik dan, de plek waar ik meer dan twee weken naar uitgekeken had: de grens van België in Zuidwest Zeeland. Klaarblijkelijk was dit de climax van mijn avontuur! Of zoiets. Ik voelde het niet helemaal. Ik voelde wel de snijdende wind, en ik hoorde het geluid van de voorbij razende auto’s. Na een foto van het grensbord gemaakt te hebben stond ik een beetje doelloos om me heen te kijken. Ik besloot de skates uit te trekken en terug te lopen naar het dorpje waar ik net vandaan kwam op zoek naar een plekje voor de tent.

Het gaat niet om het eindpunt maar om de reis ernaar toe, zeggen mensen wel eens. Door een reis zoals dit te maken, wordt het ineens heel duidelijk. Alle uitdagingen, overwinningen en momenten dat je afziet laten je groeien als mens. Als ik de trein had genomen naar dit punt was het een makkelijke reis van zeven uur geweest. Nu was het een persoonlijk avontuur, waar ik sterker, een beetje wijzer (en fitter, dat ook nog eens!) uit ben gekomen.

Zou ik het nog een keer doen, zo in de winter? Ja! Ik zou zelfs een langere tocht willen maken. Door een avontuur als dit aan te gaan, leer je met jezelf om te gaan. En daarnaast breekt het ook even de sleur van de dag, de week of in dit geval de maand.

Omdat ook ik niet zo vaak tijd heb om dit soort avonturen te beleven ga ik af en toe een avond kamperen rond Groningen. Lekker op een vuurtje koken, in een tentje slapen en ‘s ochtends wakker worden met het getjilp van de vogels. Een avontuur in het klein, dat lekker de week breekt. Deze kleine avontuurtjes geven me veel energie om de rest van de week door te knallen, en het is natuurlijk gewoon relaxed om bij een vuurtje te zitten in de avond. Door dit soort kleine avontuurtjes aan te pakken heb ik geleerd hoe belangrijk het is om af en toe even uit het vaste stramien van eten, werken, slapen te breken.

Denk je nu: ja, ik wil een keer mee kamperen of een avontuur beleven, of heb je vragen over hoe je zelf een avontuurlijke reis op moet zetten, let me know! Als je dat niet wilt, maar je wilt wel graag het hele verhaal van mijn skate avontuur lezen, check dan m’n blog of Facebook.

Erwin Zantinga
www.facebook.com/rawsleepout
www.rawsleepout.wordpress.com