Hellum na de schok: weg met buut’nstaanders
De ommelanden van Groningen zijn in rep en roer na de toch nog onverwachtse, maar zeker níet onverwachte aardbeving die op 1 oktober de gronden in de wijde omtrek van het dorp Hellum deed sidderen.
Dorpsbewoners zelf dreigen inmiddels vreemdelingen van hun grond te jagen.
Dat het bestaan van Hellum onbekend was op het ministerie van Economische Zaken, mag niet eens schokkend worden genoemd. (Van economische activiteit in het plaatsje is immers nauwelijks sprake.) Maar ook de gemeente Slochteren lijkt verrast te zijn door de niet mis te verstane tekenen van leven uit dit o zo fraaie stukje gemeentegrond. ‘Het laatste wat wij uit deze contreien vernamen’, zo stelt gemeente-historicus Hepko Fraamklap, ‘stamt uit 2008, toen een enigszins aangeschoten koerier ons meldde dat het aantal inwoners vermoedelijk 564 bedroeg. Het waren de laatste woorden voordat hij stierf’, zucht Fraamklap, die zo eerlijk is toe te geven dat er sinds die laatste tijding wel degelijk allerlei geruchten over Hellum de ronde deden. ‘Die heb ik, ik beken het ruiterlijk, publiekelijk naar het rijk der fabelen verwezen. Ik moest wel. Op het gemeentehuis was Hellum, of Helm, want dat is, zo kan ik nu wel verklappen, de Groningse naam, een heet hangtaboe. Over Helm praat men niet!’
Oké, Hellum bestaat, dat kun je niet meer ontkennen als zelfs Hans Alders op klaarlichte dag ineens opduikt in de Hoofdstraat
Uit Helm komt alleen maar ellende, zo was eveneens het devies van ex-burgemeester Wumko Fraamklap, die nog steeds heel wat in de Slochterense melk te brokkelen heeft. Doorgaans goed ingevoerde bronnen melden dat mede door Fraamklaps toedoen Helm zo ernstig in de vergetelheid raakte dat 93,87 procent van de bevolking bij de laatste Slochterense volksraadpleging in maart 2013 instemde met de stelling: Helm is een fictief dorp.
Maar sinds 1 oktober 2015 kan het bestaan van Helm dus niet langer onder de pet worden gehouden, zo erkent ook de perschef van de gemeente Slochteren, Tjapko Fraamklap. ‘Oké, oké… Hellum bestaat. Dat kun je niet ontkennen als zelfs Hans Alders (Nationaal Coördinator Groningen, red.) zomaar ineens op klaarlichte dag in de Hoofdstraat opduikt. Die man is het spoor al jaren volledig bijster, en zeker sinds hij zich heeft laten benoemen tot president-commissaris van ProRail.’
Ik hei heulemaol nooit niks nie vernommen van die aordbevings, moppert Breurko Fraamklap
Op z’n zachtst gezegd zijn niet alle Hellumers blij dat hun tot gisteren vredige dorpje ineens het epicentrum van de media is. ‘Van die aardschok heb ik niks vernomen. Heulemaol nooit niks nie van die bevings, trouwens’, moppert Breurko Fraamklap, die van de weeromstuit even overstapt op het Helms, de typische tongval die in Hellum wordt gebezigd. ‘Moar die luuj van de radio en tillefisie…’ (hij herpakt zich) ‘kan ik missen als een boer kiespijn.’
Ook boer Huubko Fraamklap (‘Nee, géén familie!’) ziet de rust liever vandaag wederkeren dan morgen. ‘Morgen komt me niet goed uit, want dan moet ik voor zaken naar Hullum.’ Waar Hullum ligt, wil de doorgaans zo openhartige agrariër niet kwijt. ‘Voor je het weet, duikt heel Hilversum daar dan weer op. Wij willen hier geen vreemdelingen. Niet om die mensen, natuurlijk, maar altijd als hier buut’nstaanders rondscharrelen, begint de grond te rommelen, daar kun je de klok op gelijk zetten.’