Het einde van Kraantje Pappie?

Zijn nieuwe plaat komt morgen uit, maar helemaal vlekkeloos verliep het creatieve proces van Crane III niet. Het jeugdige alter ego Kraantje Pappie botste met de volwassen man die achter hem schuilgaat, Alex van der Zouwen. De twee-eenheid komt naar kantoor in een oude stationwagen waarin is gerookt, geneukt en gesnoven. Tijd voor iets nieuws. Misschien wel symbolisch voor zijn carrière.

Hoe gaat het met je?
‘Nú gaat het wel weer goed. Ik kwam ontzettend langzaam op gang bij het maken van de nieuwe plaat. Kraantje Pappie is jong van geest, privé ben ik serieuzer en volwassener geworden. Dat botste en maakte het moeilijk een gezonde combinatie van die twee te vinden. Maar de aanhouder wint. Ik vond mijn mojo weer terug door de studio in te duiken met de jongens van Nightwatch. Gewoon ouderwets muziek maken. Toen de eerste tracks er waren begon het weer te lopen. Voor dit album heb ik wel zestig demotracks gemaakt en aantal daarvan waren écht slecht. Die krijgen jullie nooit te horen.’ (lacht)

Of dit het einde van Kraantje Pappie is, weet ik nog niet

Crane III, afsluiter van een drieluik?
‘Artiesten waar ik vroeger veel naar luisterde hadden altijd drie écht goede albums. Ludacris, Busta Rhymes en Redman bijvoorbeeld. Ik durf te wedden dat ik de hele wereld enthousiast kan maken voor die albums. Zoiets wilde ik ook, drie was al het plan toen ik tekende bij Noah’s Ark. Het overkoepelende thema van de albums is gezelligheid. Bij Crane I hoor je vooral de gretigheid en de schoonheidsfoutjes van een rapper die wil bewijzen dat hij de beste is. Bij Crane II heb ik meer overlapping gezocht met popmuziek zonder dat het cheesy zou worden. Sommigen vinden dat ik die grens heb overschreden met de single Semi Bekend. Terwijl die track juist als knipoog is bedoeld. Bij dit derde album moest er wat te lachen zijn, maar er zit een meer volwassen toon in.’

Dus echt geen Crane XIV over twintig jaar?
‘Nee. Maar ik ben zo wisselvallig als de tyfus, dus zeg nooit nooit.  Wat hierna komt, en of dit het einde van Kraantje Pappie is, weet ik nog niet.’

Op 18 november begint je clubtour. Zin in?
‘Het wordt nóg grootser en spectaculairder dan de vorige. Ik kijk uit naar de reactie van de fans. Ik ga na de show altijd het publiek in. Daar kom je de échte hardcore fans tegen. Mensen die beweren dat ‘track 9’ van het tweede album hun favoriete nummer is, ofzo.’

Geen last van mensen die biertjes naar je hoofd lanceren?
‘Nee, dat heeft bij Kraantje Pappie niet zoveel zin. Gebeurt het tóch, dan kop ik ze wel terug. Ik heb een behoorlijke live-reputatie opgebouwd. Bij ons is het altijd een feestje.’

Het motto van de track Euro’s is: je centen neem je niet mee je kist in.
‘In zekere zin leef ik op die manier. Zo roekeloos als ik vroeger was, ben ik niet meer. Álles kon, álles mocht. Op een woensdagavond in de Ocean 41 wat flessen champagne bestellen. Nooit een goed idee! Op het eind van zo’n avond hadden we dan een rekening van tweeënhalf duizend euro. Dat doe ik niet meer. Ik heb net een huis gekocht en ben aan het kijken naar een nieuwe auto. In deze bak is heel wat gerookt, geneukt en gesnoven. Echt een gore bak.’

Ik weet allang hoe ik van een halve euro een hele kan maken

Ben je verslaafd aan succes en je lifestyle?
‘Nee, ik ben verslaafd aan dingen voor elkaar krijgen. Het zit hem niet in de hoeveelheid likes, boekingen of plays op Spotify. Dat zijn alleen maar mooie bijkomstigheden. Het brengt geld in het laatje, maar ik weet allang hoe ik van een halve euro een hele kan maken.
‘Ik woon samen met mijn jeugdliefde. We hebben een breuk gehad van tweeënhalf jaar. Ik wilde met niemand rekening houden in die tijd. Van niemand afhankelijk zijn. Ik was een lul. Met hangende pootjes ben ik bij haar terug gekomen. Ik heb moeten knokken om haar weer voor me te winnen. Ze is superrealistisch en wist dat ik die periode nodig had. Echt een topper. Nu ben ik niet zo gevoelig meer voor afleiding.’

Wat voor afleiding?
(Kraantje neemt een slok van zijn koffie) ‘Andere bitches.’

Wat miste je van Groningen tijdens Expeditie Robinson?
‘Álles. Van de kip in De Uurwerker en de gezelligheid in De Pintelier tot ’s nachts over een verlaten Vismarkt lopen. Ik hou echt fúcking veel van Groningen. Ik was in m’n kop nog bezig met de plaat toen ik op dat eiland zat. De eerste vier keer dat ze me vroegen heb ik vriendelijk bedankt. Ik had naar mijn gevoel moeten luisteren en weer nee moeten zeggen.’

Liever een maand alleen op een eiland, of met tien Jay Jay Boskes?
‘Tien Jays! Zeker weten. Ik werk al jaren met hem samen. Echt een bloedtopper.’

Toch lekker om een hbo-papiertje te hebben als back-up

Wat betekende de Minerva Academie voor Popcultuur voor je?
‘Zij hebben me veel begeleiding gegeven, maar ook de ruimte om op mijn muil te gaan. Vooral Cor Giesing en Janpier Brands hebben veel voor me gedaan. Ze vroegen me waarom ik de dingen deed zoals ik ze deed. Vervolgens vertelden ze wat de consequenties zouden kunnen zijn. Toch lekker om een hbo-papiertje te hebben als back-up.’

Als je iets niet leuk vindt, stop je er dan mee?
‘Klopt. Dit is dus het einde van dit interview. Haha, nee hoor! Er is maar één ding dat ik fucking leuk vind, terwijl ik er niet goed in ben: voetbal. Het leven is een rit die je maar één keer kunt maken. Ik vertik het om tijd te verspillen aan iets waarvan ik eigenlijk al weet dat ik het niet tof vind.’

Foto’s: Ali Mousavi