Hospiteren is vreselijk, maar hoe zorg je er nou voor dat jij die kamer krijgt?
Hospiteren is vreselijk. De concurrentie is immens. In Groningen zoeken ieder jaar 20.000 studenten een kamer. Hoe zorg je ervoor dat jij hem krijgt?
Studente Toegepaste Psychologie (TP) Maura zal haar zoektocht naar een kamer niet snel vergeten. ‘Ik heb op een stuk of 120 posts gereageerd, zelfs op de kleinste en duurste kamers.’ Uiteindelijk werd ze uitgenodigd voor één hospi. ‘Ik had er zin in en ik had een lekker drankje meegenomen. Maar ik maakte geen enkele kans, want de bewoners kenden een paar van de andere meiden.’ Het was ook nog eens een dure grap. ‘Ik was vanuit Zuid-Holland naar Groningen gereisd en ik had er speciaal een B&B voor geboekt.’
Bereid je voor op vragen als: wat voor dier, broodbeleg of verkeersbord zou je zijn?
De meeste studenten zoeken een kamer via Facebook of Kamernet. Studentenhuizen posten oproepjes en daarop kun je reageren met een berichtje waarin je uitlegt waarom je goed bij het huis past, een soort informele sollicitatie. Met een beetje (lees: veel) geluk word je uitgenodigd voor een hospiteeravond (hospi). Daar probeer je jezelf het huis in te praten, één-op-één of in groepsformatie, soms met wel twintig anderen. Je kunt vragen verwachten als: ‘Wat voor dier, broodbeleg of verkeersbord zou je zijn?’
Rechtenstudent Chulin zoekt al een half jaar en heeft net haar eerste hospi achter de rug. ‘Het viel best mee, je moet gewoon jezelf zijn. Ik ben het niet geworden, maar ik merkte ook dat het huis niet bij mij paste. Een nuttige ervaring, want ik weet nu beter wat ik wil.’
Hanzestudenten regelen hun kamer liever via via
De Facebookposts laten zien dat het merendeel van de studentenhuizen zoekt naar huisgenoten die al langer studeren. Het lidmaatschap van een vereniging is vaak een pluspunt of zelfs een must.
Hanzestudenten zijn niet zo van het hospiteren? ‘Pff, geen beginnen aan’ en ‘al dat gedoe is een kamer me niet waard’, klinkt het op de Zernike Campus. Via via iets regelen is veel populairder. TP-studente Maura vond haar kamer uiteindelijk via een medestudent. Haar klasgenoot Femke kreeg een tip van een collega. ‘Ik had net een biertje op, maar ik moest gelijk langskomen. Het was heel gezellig en de kamer was voor mij. Echt mazzel.’
Studenten van de Rijksuniversiteit Groningen zijn vaker op hospiteren aangewezen, omdat ze vaak van ver komen. Psychologiestudent Demi ging steeds op en neer vanuit Hilversum ‘Na vijftien hospi’s ben ik de tel kwijtgeraakt, leuke manier om Groningen te leren kennen’, zegt ze sarcastisch. ‘Ik vind zulke avonden echt vleeskeuringen, omdat mensen je op het eerste gezicht beoordelen.’
Als je al mensen in het nieuwe huis kent, heb je echt een streepje voor
Rechtenstudent Nadieh is vier keer verhuisd. In totaal liet ze haar gezicht zien op meer dan vijftig hospi’s. Het liefst wilde ze in een Albertushuis wonen, maar ze werd regelmatig afgewezen. ‘Ze zeiden dat de klik er niet was. Of ze gaven geen reden.’
Het hospiteren in een verenigingshuis is anders dan een gewone hospi. ‘Iedere vereniging heeft zo z’n eigen omgangsregels’, zegt ervaringsdeskundige Nadieh. ‘Ook spelletjes, zoals bussen en klaverjassen, worden op een bepaalde manier gespeeld.’
De belangrijkste tip is: vat afwijzingen niet persoonlijk op
Nadieh was drie maanden huisloos. ‘Ik sliep bij mijn toenmalige vriend, en ik had wel drie hospi’s per week.’ Ze kreeg een kamer, maar na gedoe met de huisbaas moest ze opnieuw hospiteren. Gelukkig kende ze de mensen in dat nieuwe huis al. ‘Dan heb je echt een streepje voor.’ Nu voelt ze zich helemaal op haar plek. ‘Dit huis is wat rustiger en ik wil ook niet meer per se om vier uur ’s nachts mijn bed uit voor een anytimer.’
Na al die ervaringen heeft Nadieh genoeg tips. De belangrijkste: ‘Vat afwijzingen niet persoonlijk op. Ze zijn vaak niet op iets wezenlijks op gebaseerd. En uiteindelijk kom je altijd wel ergens terecht. Op de plek waar je je thuis voelt.’
Foto (fragment): Sheldon Kennedy