Jouw regels, mijn regels, geen regels

Van regeltjes krijg ik overal jeuk. Daarom probeer ik ze zoveel mogelijk los te laten. In Nederland leek dat me aardig te lukken, maar hier op Bali merk ik dat heel veel regeltjes heftig aan me vastkleven. Als een tweede huid.
Na een lange stranddag loopt het water me in de mond. Het eerste Italiaanse restaurant in negen weken! Vier obers komen op mijn moeder en mij afgestormd. Qua tafel hebben we drie opties: een plek in de wind, een plek onder een boom met poepende vogels of een plek naast de bar met tien hangende obers. Een laatste optie is natuurlijk: een ander restaurant. Maar dat is voor mij géén optie. Italiaans eten, ik wil nu niet anders. We lopen van de ene naar de andere tafel, vier obers lopen achter ons aan.
Twee bediendes staan binnen vijf seconden aan onze tafel. Eén is natuurlijk niet genoeg. Laat staan dat ze ons de tijd geven om te gaan zitten. Eén van hen laat de menukaart in het zand vallen. Professioneel, zeg. Ik sla de kaart open: hij kijkt me meteen vragend aan. Ja hallo, mag ik eerst even rustig kijken? Ik weet hem zover te krijgen dat hij afdruipt. Een halve tel later staat er een andere ober. Iets strenger dan bij ober één verzoek ik hem om ons wat tijd te gunnen. Als we het dan ein-de-lijk weten, staan ze met z’n allen te kletsen.
De ober die uiteindelijk aan onze tafel verschijnt, heb ik niet eerder gezien. Hij zet de fles water die we besteld hebben op tafel. Beleefd vraag ik of ik hier misschien twee glazen bij kan krijgen, omdat ik anders samen met mijn moeder uit één fles moet drinken. Och, dat ik daar niet aan heb gedacht: achter hem duikt weer een andere ober op, met de twee glazen.
Niet elk gerecht smaakt zo Italiaans als we ons vooraf hadden voorgesteld. Een wijntje zou me goed doen. Tijdens mijn overleg met de ober over de wijnkaart voel ik m’n stoel heen en weer gaan. Over mijn linkerschouder zie ik de hand van de ober op de leuning.

Pas dan geef ik me over.
Waarom zijn wij Nederlanders zo druk met al die ongeschreven regeltjes? Take it easy en laat de boel gewoon eens een keer de boel.