Laat later geen nooit worden

Volgens mij ben ik ermee geboren. De enorme drang om mensen te helpen als ze dat nodig hebben. Of ik ze nou wel of niet ken is niet belangrijk. Foto’s van kinderen in ontwikkelingslanden raakten me en de gedachte om ontwikkelingswerk te doen, kwam regelmatig om het hoekje kijken. Het gevoel dat ik plenty of time had en dat het er ooit wel eens van zou komen, zorgde ervoor dat ik mijn wens parkeerde op een vaag moment in de toekomst. In de tijd dat de gedachten me bleven achtervolgen, besloot ik een punt te zetten achter het uitstellen van mijn droom. De minor International Aid & Development was dé perfecte mogelijkheid om mijn droom te laten uitkomen.
Inmiddels ben ik alweer vijf weken op het prachtige eiland Bali! Zeven weken lang geef ik, samen met een vriendin, les aan veertig kinderen in een Learning Centre in Seraya. Seraya is een dorpje aan de kust in het zuidoosten van Bali. In plaats van het toerisme in andere Balinese streken vind je hier het traditionele Hindoeïstische leven. Samen met vele families die in het dorp wonen, nemen we deel aan verscheidene ceremonies. Aan de groep met jongere kinderen geven we Engelse lessen. De oudere kinderen brengen we kennis en vaardigheden bij rondom e-mailcontact met hun sponsor, nadenken over de toekomst en andere sociale vaardigheden. De dankbaarheid van de kinderen straalt ervan af. Ik geef hen vrijwillig les en zij komen vrijwillig die lessen bijwonen. En ja, ze komen waar mogelijk iedere dag!
Ik heb er nog geen moment spijt van gehad dat ik mijn spullen heb gepakt en in het vliegtuig naar Bali ben gestapt om vrijwillig een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van deze lieve kinderen. De kinderen leren van mij en ik leer van de kinderen over de tradities, de Balinese taal en andere aspecten van hun cultuur. Ik ben dankbaar dat ik dit kán doen en dankbaar dat ik een punt heb gezet achter het uitstellen van mijn droom en gewoon ben gegaan.
Wanneer jij ook droomt over ontwikkelingswerk… Maak er werk van! Do it now. Sometimes later becomes never.

Anique Wijnhoud,
studente Toegepaste Psychologie